دانلود مقاله تعيين فراوانی موارد استفاده از ECT در بيماران بستری در بیمارستان

درمانهاي عضوي يا زيست شناختي عمده در روان پزشكي شامل، دارو درماني،ECT، نور درماني،‌ محروميت از خواب، جراحي رواني است. با اين كه هنوز دانش سايكوفارماكوتراپي به خصوص در دهه گذشته گسترش چشمگيري داشته است ولي دارو درماني، معمولاً به تنهايي كافي نيست… پیشنهاد می کنیم ادامه این مطلب مفید و ارزشمند را در مقاله تعيين فراوانی موارد استفاده از ECT در بيماران بستری در بیمارستان دنبال نمایید. این فایل شامل 81 صفحه و در قالب word ارائه شده است.

مشخصات فایل تعيين فراوانی موارد استفاده از ECT در بيماران بستری در بیمارستان

عنوان: تعيين فراوانی موارد استفاده از ECT در بيماران بستری در بیمارستان
فرمت فایل : word (قابل ویرایش)
تعداد صفحات : 81
حجم فایل : 162 کیلوبایت

بخشی از  مقاله تعيين فراوانی موارد استفاده از ECT در بيماران بستری در بیمارستان را در ادامه مشاهده خواهید نمود.

بررسي پيشينه پژوهش:

درمانهاي غير عضوي در روان پزشكي:

روان درماني چيست؟

روان درماني درمان كلامي‌است . روان درمانگر از طريق استفاده از كلمات براي دستيابي به شناخت، راهنمايي،‌‍ حمايت، و هدايت بيمار به تجربه هاي تازه، علايم را رفع كرده و خلاقيت و توانايي لذت بردن از زندگي را در بيمار افزايش مي‌دهد.

سلاح كار درمانگر اغلب كلمه و كلام است. در عين حال از شيوه هاي مختلفي براي برخورد با احساسات و عواطف مختل شده به منظور توليد آرامش باطني استفاده مي‌شود.

مغز كانون هدف روان درماني است. رفتار، افكار، و عواطف، از فعاليت مغز سرچشمه مي‌گيرند. و مباني نورآناتوميك، نوروشيميايي و نوروفيزيولوژيك دارند. روان، الگوسازي و فعاليت مغز را تغيير مي‌دهد.

تجربه نشان داده رويكرد تلفيقي مؤثرترين روش است. بيماران بسياري، از تلفيق مناسب دارو درماني و روان درماني بيشترين فايده را مي‌برند.

علي رغم تفاوت هاي قابل ملاحظه، كليه روش هاي روان درماني، شش هدف عمده را در پي مي‌گيرد:

1- رابطه درمان بخشي را تقويت ميكنند.

2- شيوه هاي استدلال همه برنامه هاي درماني، بيمار را به دريافت كمك اميدوار مي‌كند.

3- روشها و منطق درماني به بيمار امكان مي‌دهند تا با كسب اطلاعات تازه در باب مسائل خود و راههاي موجود براي كنار آمدن، شناخت بيشتري پيدا كند.

4- يادگيري تجربي مستلزم، انگيختگي هيجاني (emotinal arousal) است كه نيروي انگيزه را براي تغيير در طرز تلقي هاو رفتار فراهم مي‌آورد.

5- احتمالاً تأثير اصلي توجيهات و روش هاي روان درماني، افزايش احساس تسلط بر خويشتن است. احساس تسلط با تجربه هاي موفق تقويت مي‌شود و اين چيزي است كه همه روش هاي روان درماني هر يك به گونه اي آن را فراهم مي‌سازند.

6- سرانجام همه روشهاي روان درماني به طور ضمني يا آشكارا بيمار را تشويق مي‌كنند كه آموخته هاي خود را در زندگي روزمره خود به كار گيرد و با اين اقدام فوايد درماني را فرا سوي موقعيت روان درماني بسط دهند.

انواع روان درماني شامل:

• روان كاوي (psychoanalysis)
• روان درماني تحليل گرا (psychoanalytic psychotherapy)
• نوع بينش گرا (insijht oriented)
• نوع حمايتي (supportive)
• روان درماني كوتاه مدت (brief psychotherapy)
• مداخله در بحران (crissis intervention)
• خانواده درماني(family therapy)
• زوج درماني (couple therapy)
• روان درماني گروهي (group psychotherapy)
• رفتار درماني (behavie therapy)
• شناخت درماني ( cojnitive therapy)
• هيپنوتيزم (hypnotism)
• پسيكودرام (psychodrama)

2- درمانهاي عضوي در روان پزشكي:

ساخت داروهاي جديد گرچه توانايي ما را براي كاهش رنج هاي بشري افزايش مي‌دهد، از طرف ديگر به ضرورت آگاهي از دستاورهاي جديد علمي‌و نيز به روز كردن دانش ما تأكيد دارد.

در سايكوفارماكوتراپي بايد اصول زيرا را به خاطر داشت:

1- ارزيابي تشخيصي در كار باليني يك اصل بنيادي است. درمانگر با آگاهي و استناد به اصول تشخيصي و طبق بندي با ارزيابي مجموعه علايم باليني بيمار، تشخيص گذاري مي‌كند.

2- دارو درماني معمولاً به تنهايي كافي نيست، گر چه دارو درماني ممكن است سنگ بناي بهبودي بيمار باشد.

3- از نظر نوع دخالت و مدت درمان، مراحل بيماري اهميت بنيادي دارد.

4- نسبت خطر به منفعت هنگام تدوين استراتژي درماني همواره بايد مد نظر قرار گيرد وجود بيماري پزشكي همزمان، داروهاي مصرفي، توانايي فردي متابوليزه كردن دارو،‌ وضعيت جسمي‌و سن بيمار و ملاحظات اقتصادي را در انتخاب دارو بايد در نظر داشت.

5- سابقه شخصي قبلي از يك پاسخ خوب بايد به يك داروي خاص معمولا راهنماي مناسبي براي درمان اپيزود بعدي بيماري است.

6- علايم هدف كه بيانگر سايكوپاتولوژي زمينه اي هستند مشخص شده و در طي يك دوره بيماري پيگيري مي‌شود.

7- در تمام دروه درماني اثرات جانبي داروها را پي گيري مي‌كنيم.

دارو درماني :

1- داروهاي آرامبخش – خواب آور – ضد اضطراب

اين تركيبات شامل:

بنزوديازپين ها، باربيتوراتها، كارباماتها، گلوتتمايد، پارآلدئيد، اتكلرونيول، مهار كننده گيرنده B، آنتي هيستامين ها، بنزوديازپين ها با توجه به اثر بخشي مناسب و نير عوراض جانبي كمتر مهمترين موقعيت را در اين گروه به خود اختصاص داده اند.

باربيتوراتها، مپروبامات، گلوتتمايد، پارآلدئيد و اتكرونيول با توجه به عوارض جانبي فراوان، خطر جدي سوء مصرف و خطرناك بودن در موارد over dose تقريباً ديگر در سايكوفارما كولوژي مدرن جايگاهي ندارند.

بنزودياپين ها:

به علت تأثير بهتر و عوارض جانبي كمتر مهمترين گروه اين رده محسوب مي‌شود. اين داروها آگونيست گيرنده گابا هستند. در دوز كم، اثر آرام بخشي و در دوز بالا اثرات خواب آوري دارند.

در دستگاه گوارش به خوبي جذب شده و اغلب در كبد متابولزه مي‌شود اما ممكن است از ادرار نيز دفع شوند. موارد استفاده از بنزوديازپين ها در اختلالات اضطرابي مانند: اختلال اضطرابي منتشر، اختلال پانيك، و اختلال وسواسي – جبري است.

عوارض جانبي:

1- خواب آلودگي: اين اثر مي‌تواند هم خاصيت درماني و هم عارضه جانبي تلقي شود. اين داروها با فرونشاندن CNS منجر به خواب آلودگي در طي روز، كاهش تمركز و اختلال در تعادل مي‌شوند.

2- وابستگي فيزيكي و سندروم ترك: وابستگي فيزيكي در دوزهاي بالاتر از معمول و در مصرف طولاني مدت ايجاد مي‌شود. اين وابستگي با تركيبات با نيمه عمر كوتاه بيشتر ديده مي‌شود. قطع ناگهاني داروها منجر به سندروم ترك مي‌شود اين علايم از يك روز بعد از ترك تا چند هفته و حتي چند ماه ممكن است ظاهر شود.

علايم سندروم ترك شامل: افزايش درجه حرارت بدن، تاكيكاردي ، افزايش فشارخون، بي خوابي، اضطراب، تعريق،‌ تهوع، ترمور، افزايش حساسيت به محركهاي محيطي، كرامپهاي عضلاني، حملات پانيك، اختلال تمركز و حافظه، اختلال ادراكي، تشنج و سايكوز. در مصرف بيش از حد مجموعاً تركيبات سالمي‌هستند. خطر اصلي همراهي مصرف اين داروها به خصوص با آرامبخش هاي ديگر مثل الكل مي‌باشد. افت تنفس، كوما، تشنج و مرگ مي‌تواند ناشي از اين پديده باشد.

آنتاگونيستهاي گيرندهB :

از طريق مهار گيرنده هاي B آدرنرژيك اعمال اثر مي‌كنند. از ميان اين داروها آشنايي با پروپزانولول ضروري است. اين تركيب نيمه عمر سه تا شش ساعت داشته، در كبد متابوليزه مي‌شود، بر روي گيرنده B₂,B₁ مؤثر است.

موارد استفاده: فوبي اجتماعي، ترمور ناشي از مصرف ليتيوم، آكاتژيا، ميگرن

موارد احتياط و منع مصرف: آسم، و ديگر بيماري هاي انسدادي راههاي تنفسي، نارسايي قلب، بلوك قلبي،‌ سندروم رينود، ديابت، كم كاري تيروئيد.

آنتي هيستامين ها:

از تركيبات اين دسته سيپروهپتادين، ديفن هيدرامين، هيدروكسي زين، بيشترين كاربرد را در روان پزشكي دارند.

2- داروهاي ضد افسردگي:

(anti Dperation)

1- داروهاي ضد افسردگي سه و چهار حلقه اي

2- مهار كننده هاي آنزيم مونوآمين اكسيداز (MAOIs)

3- مهار كننده هاي اختصاصي باز جذب سروتونين(SSRIs)

4- مهار كننده هاي باز جذب سروتونين- نور اپي نفرين

5- ترازودون (TRAZODONE)

6- بوپروپيون (BUPROPION)

7- نفازودون (NEFAZODONE)

داروهاي ضد افسردگي سه و چهار حلقه اي:

جذب اين داروها در دستگاه گوارش ناكامل است. در كبد متابوليزه مي‌شوند،‌ نيمه عمر آنها ده تا هفتاد ساعت است موارد استفاده درماني: اختلال افسردگي اساسي، اختلالات افسرده خوئي، اختلال اضطرابي، همچنين اين داروها در اختلال خوردن، اختلال درد،‌ شب ادراري كودكان، اختلال خواب نيز استفاده مي‌شود.

عوارض جانبي:

1- اثران روان پزشكي : سبب تشديد علايم اسكيزوفرنيا مي‌شود. در اختلال دو قطبي نوع 1 ممكن است سبب شعله ور شدن فاز مانيا شوند. بدين دليل در درمان فاز افسردگي اختلال دو قطبي همراهي اين داروها يا يك تركيبات تثبيت كننده خلق ضروري است.

2- اثرات آنتي كولينرژيك : خشكي دهان،‌‌ تاري ديد، يبوست، اشكال در دفع ادرار ، از عوارض شايع اين داروهاست.

3- عوارض قلبي: مهمترين عوارض جانبي اين داروها را اثرات قلبي تشكيل مي‌دهد. در دوز معمول تاكيكاردي، تغييرات EKG مانند صاف شدن موج T، افزايش فاصله QT,PR ، ديده مي‌شود. در مقادير زياد PVC ، بلوك قلبي، انواع آريتمي‌ها نارسايي احتقاني قلب، ايست قلبي،‌ محتمل است. از عوارض ديگر اين داروها : كاهش آستانه تشنج، افت فشارخون وضعيتي،‌‌ خواب آلودگي،‌ بي خوابي و بي قراري، افزايش وزن، ترمور، بي اشتهايي، تهوع و استفراغ،‌ تعريق، اختلال عملكرد جنسي، واكنش آلرژيك پوستي و عوارض خوني است.

مهار كننده هاي مونوآمينواكسيداز:

اثرات درماني اين دارها معادل ضدافسردگي سه حلقه اي است. اما با توجه به اين كه مصرف آنها دقت و محدويت خاصي را در رژيم غذايي و رژيم دارويي مي‌طلبد، كمتر مورد استفاده قرار مي‌گيرد.

موارد استفاده درماني: موارد استفاده مشابه داروهاي ضد افسردگي سه حلقه اي و چهار حلقه اي است . در افسردگي هاي آتيپيك MAOIs مؤثرتر است.

عوارض جانبي:

هايپوتانسيون وضعيتي،‌ افزايش وزن، ادم، اختلال عملكرد جنسي، بي خوابي، پارستزي، دردهاي عضلاني، بحران افزايش فشار خون ناشي از تيرامين، مهمترين عارضه اي است كه مصرف اين گروه دارويي را به شدت محدود كرده، بدين ترتيب بيماراني كه اين داروها را مصرف مي‌كنند، بايد از مصرف غذاهاي حاوي تيرامين زياد خودداري كنند.

مهار كننده اختصاصي باز جذب سروتونين:

داروهاي اين رده در كبد متابوليزه مي‌شود و مصرف اين داروها با غذا، باعث كاهش عوارض گوارشي آنها مي‌شود. فقدان عوارض آنتي كولينرژيك، آنتي هيستامينرژيك، و آنتي آدرنرژيك باعث شده است كه عوارض جانبي كمتري داشته باشند.

موارداستفاده: اختلال افسردگي اساسي، فاز افسردگي اختلال دو قطبي، اختلال افسرده خويي، اختلال وسواسي – جبري، اختلال پانيك، چاقي،‌ پراشتهايي عصبي.

عوارض جانبي: سردرد، بي قراري، بي خوابي، سرگيجه،‌ اضطراب، ترمور،‌ تهوع، اسهال، خشكي دهان، ناتواني جنسي.

3- داروهاي ضد مانيا:

(ANTI-MANICS)

سه داروي ليتيوم، كاربامازپين، و والپروات سديم جزء داروهاي رده اول ضد مانيا محسوب مي‌شود.

داروهاي رده دوم ضدمانيا، شامل: كلونازپام، مهاركننده هاي كانال كلسيم مانند وراپامين، كلونيدين و آنتي سايكوتيك هاست. ECT نيز نيز جزء درمان هاي رده دوم ضد مانيا است.

ليتيوم:

پس از مصرف خوراكي، در دستگاه گوارش،‌ به طور كامل جذب مي‌شود. متابوليزه نمي‌شود، و تقريباً كامل از كليه ها دفع مي‌شود. نيمه عمر آن بين 24-20 ساعت است.

2-1 ساعت پس از مصرف به حداكثر سطح سرمي‌مي‌رسد بعد از پنج روز مصرف منظم به سطح ثابت پلاسمايي مي‌رسد.

موارد استفاده: اختلالات خلقي، ليتيوم در درمان مرحله حاد اپيزود مانيا و افسردگي در اختلال دو قطبي نوع 1 مؤثر است. در پروفيلاكسي، فركانس عود، شدت و مدت آن را كاهش مي‌دهد. در درمان اختلال دو قطبي 2 و نيز سيكلوتايمي‌مؤثر است. در اختلال اسكيزوافكتيو، اسكيزوفرنياي مقاوم به درمان و در كنترل حملات پرخاشگري كاربرد دارد.

عوارض جانبي: تهوع، استفراغ،‌ اسهال، پرادراري، پرنوشي، ديابت بي مزه نفروژنيك ، گلو مرولونفريت، نفريت انترستشيال، نارسايي كليه، كاهش خوش خيم و گذري هورمون هاي تيروئيد،‌ گواتر، هايپو تيروئيدي، افزايش TSH ، تغييرات شبيه هايپوكالمي‌در
EKG ، صاف شدن و وارونگي موج T ، سنكوب، آريتمي، ترمور، پاركينسونيسم،  آتاكسي، انواع راشهاي پوستي، تشديد پسوريازيس، آلوپسي، افزايش وزن، اختلال تمركز و حافظه است.

كاربامازپين:

جذب نامنظم از دستگاه گوارش دارد، نيمه عمر آن 17-12 ساعت است.

استفاده اصلي آن در روان پزشكي اختلال دو قطبي 1 مي‌باشد در عين حال در اختلالاتي مانند، اسكيزوفرنيا،‌ اسكيزوافكتيو، اختلال افسردگي، كاربرد دارد.

عوارض جانبي: خواب آلودگي، سرگيجه، اختلال تعادل، راشهاي جلدي، عوارض كبدي مهمترين عارضه كاربامازپين عوارض خوني است.

والپروات – سديم:

اين دارو در كبد متابوليزه مي‌شود، نيمه عمر آن 17-8 ساعت است.

عوارض دارويي: خواب آلودگي، تهوع،‌ استفراغ،‌‌ آتاكسي، ديزآرتري، ترمور، عوارض خوني، مهمترين عوارض آن عوارض كبدي است.

4- داروهاي آنتي سايكوتيك:

آنتي سايكوتيك ها را مي‌توان به دو گروه عمده تقسيم كرد:

1- آنتي سايكوتيك كلاسيك

2- آنتي سايكوتيك جديد (آتي پيكال)

نوع كلاسيك از طريق بلوك گيرنده پس سناپسي D2 اعمال اثر كرده بدين دليل عوارض نورولوژيك جدي دارند. نوع جديد آن بر گيرنده هاي ديگر دوپامين (D₄,D₁) و نيز سروتونين مؤثر است. در نتيجه عوارض نورولوژيك كمتري دارند كمتر سبب افزايش پرولاكتين مي‌شوند؛ اين گروه علاوه بر علايم مثبت بر روي علايم منفي نيز مؤثر است .

داروهاي آنتي سايكوتيك كلاسيك:

جذب گوارشي ناكامل دارند، در كبد متابوليزه مي‌شوند. نيمه عمر آنها 20-10 ساعت است، اين تركيبات از طريق مهار گيرنده هاي پس سيناپسي اعمال اثر مي‌كنند. اين داروها را مي‌توان به داروهاي با قدرت زياد ((High potency) با قدرت كم
(Low Potevcy) تقسيم كرد.

داروهاي با قدرت زياد عوارض اكستراپيراميدال زياد و عوارض اتونوميك و خواب آلودگي كم دارند، هالوپريدول و فلوفنازين و تري فلوپرازين، تيكوتيكسين، از اين دسته‌اند.

داروهاي با قدرت كم ، اثرات اتونوميك و خواب آلودگي زياد داشته و عوارض اكستراپيراميدال در آنها كمتر است.

موارد استفاده درماني:

اسكيزوفرنيا، اختلال اسكيزوفرنيفرم، اسكيزوافكتيو.

اختلالات سايكوتيك ناشي از اختلال پزشكي عمومي،‌ دمانس، دليريوم، اختلالات خلقي، اختلالات شخصيتي مانند شخصيت مرزي و اسكيزوتايپال.

كنترل پرخاشگري، اختلالات حركتي مانند اختلال تيك.

عوارض جانبي:

• ديستوني حاد: ديستوني انقباض غيرارادي و مستمر عضلاني – اسكلتي است كه اغلب ناگهاني ظاهر شده منجر به حركت غير ارادي مي‌شود اين عارضه دردناك و آزار دهنده بوده مي‌تواند در همكاري بيمار مشكل ايجاد كند و عمدتاً در طي چند ساعت تا چند روز اول شروع مصرف دارو ايجاد مي‌شود.
• پاركينسونيسم: چهره ماسكه، رژيديتي چرخ دندهاي، كندي حركات، ترمور، وضعيت خميده بدن، آبريزش دهان. اين علايم طي چند هفته اول شروع مصرف دارو ايجاد شده در خانمها و افراد مسن بيشتر ديده مي‌شود.
• سندروم خرگوش: حركات سريع و ظريف لبها كه ديرتر ظاهر شده با آنتي كولينرژيك كنترل مي‌شود.
• آكاتژيا: احساس ناخوشايند بيقراري عضلاني، بيمار بيقرار شده،‌ آژيته و عصباني است، و مرتباً پا به پا مي‌شود.
• ديسكنيزي تأخيري: حركات كره آتتوئيد نامنظم، غيرارادي و غيرطبيعي است كه اغلب در زبان و عضلات صورت ديده مي‌شود.
• سندرم نورولپتيك بدخيم: با ترياد تب، رژديتي عضلاني ، كاتاتونيا، تغييرات سيستم اتونوم و يافته هاي آزمايشگاهي مشخص مي‌شود.

افزايشCPK، لوكوسيتوز، افزايش آنزيمهاي كبدي وجود ميوگلوبين در ادرار ديده مي‌شود.

• اثرات آنتي كولينرژيك: شايعترين اثرات خشكي دهان، كاهش تعريق، يبوست، تيرگي ديد، دشواري دفع ادرار، اختلال تمركز، توجه و حافظه است.
• اثرات قلبي: تغييرات EKG مانند افزايش فاصلهQT ، PR پائين رفتن ST ، آريتمي‌و مرگ ناگهاني ديده مي‌شود.
• هايپوتانسيون وضعيتي: ناشي از بلوك گيرنده هاي آلفا آدرنرژيك است.
• اثرات چشمي: مهمترين عارضه چشمي‌رتينيت پيگمانته است.

ساير عوارض : ژنيكوماستي، گالاكتوره، آمنوره، افزايش وزن، كاهش ليبيدو، اختلال عملكرد جنسي،‌ كاهش آستانه تشنج، اگرانولوسيتوزيس، تغييرات پوستي.

آنتي سايكوتيك آتيپيك:

مكانيسم اصلي تأثير آنها مهار گيرنده هاي D2 نيست بلكه ديگر گيرنده هاي دوپامين و گيرنده هاي سروتونين نيز دخيل است.

در اين گروه كلوزاپين، اولان زاپين، ريسپريدون وجود دارند.

• كلوزاپين: تأثير اصلي آن بر روي D4 D3 D1 و نيز 5HT2 و گيرنده نورآدرنرژيك آلفا يك است.

موارد استفاده اصلي آن اسكيزوفرنياي مقاوم به درمان با داروهاي كلاسيك است.

عوارض جانبي: عوارض قلبي- عروقي، خوني، تشنج، عورض كبدي، خواب آلودگي، سيالوره، افزايش وزن،‌ يبوست، و ديگر عوراض آنتي كولينرژيك نيز شايع است. مهمترين عوارض جانبي اين داروها ايجاد اگرانولوسيتوز مي‌باشد.

• ريسپريدون: اين دارو بر گيرنده هاي آلفا يك ، آلفا دو ، H1 D2 HT2 مؤثر است. شايعترين عارضه آن خواب آلودگي است از عوارض ديگر اين دارو، افزايش پرولاكتين، عوارض اكستراپيراميدال، افزايش وزن،‌ هايپوتانسيون وضعيتي، سنكوپ، آريتمي‌است.
• اولان ژاپين: بر روي گيرنده هاي D1 D2 D3 D4 5HT2 آلفا آدرنرژيك و گيرنده‌هاي موسكاريني آنتي كولينرژيك مؤثر است.

عوارض جانبي، خواب آلودگي، هايپوتانسيون وضعيتي، سنكوب، افزايش SGPT،‌ افزايش وزن، افزايش پرولاكتين.

در صورت تمایل شما می توانید مقاله تعيين فراوانی موارد استفاده از ECT در بيماران بستری در بیمارستان را به قیمت 25900 تومان از سایت فراپروژه دانلود نمایید. اگر در هر کدام از مراحل خرید یا دانلود با سوال یا ابهامی مواجه شدید می توانید از طریق آدرس contact-us@faraproje.ir و یا ارسال پیامک به شماره: 09382333070 با ما در تماس باشید. با اطمینان از وب سایت فراپروژه خرید کنید، زیرا پشتیبانی سایت همیشه همراه شماست.