دانلود مقاله تاثير شرايط اقليمی بر كشت برنج در منطقه ميانه

امروزه بزرگترين مشكل در اقليم شناسي كشاورزي،‌اثر عناصر آب و هوايي بر محصول است. رشد گياه به تمام عواملي بستگي دارد كه در محيط زيست اعمال مي شوند. هيچ مطلوبيت ساده اي براي هر يك از عوامل وجود ندارد كه بدون توجه به وضعيت ديگر عوامل توجيه شود. تمام محصولات… پیشنهاد می کنیم ادامه این مطلب مفید و ارزشمند را در مقاله تاثير شرايط اقليمی بر كشت برنج در منطقه ميانه دنبال نمایید. این فایل شامل 216 صفحه و در قالب word ارائه شده است.

مشخصات فایل تاثير شرايط اقليمی بر كشت برنج در منطقه ميانه

عنوان: تاثير شرايط اقليمی بر كشت برنج در منطقه ميانه
فرمت فایل : word (قابل ویرایش)
تعداد صفحات : 216
حجم فایل : 45,4 مگابایت

بخشی از  مقاله تاثير شرايط اقليمی بر كشت برنج در منطقه ميانه را در ادامه مشاهده خواهید نمود.

فصل دوم

كليات جغرافيايي طبيعي شهرستان ميانه

(آچاچي – ممان)

 بخش اول

كليات طبيعي شهرستان ميانه (آچاچي – ممان)

موقعيت جغرافيايي

1-1: موقعيت رياضي

منطقه ميانه محدوده اي از ايران اسلامي را شامل مي شود كه داراي مساحتي معادل 3/5590 كيلومتر مربع بوده و 3/12 درصد كل مساحت استان آذربايجان شرقي را شامل مي شود. در قسمت جنوب شرقي اين استان واقع شده است و داراي مختصات ْ37-َ25-ً15 عرض شمالي و ْ47-َ43-ً00 طول شرقي از نصف النهار گرينويچ مي باشد (غربي ترين و شرقي‌ترين حدود شهرستان). بنابراين ابعاد بلندترين طول و عرض اين شهرستان حدود 95*80 كيلومتر مي باشد.

روستاهاي آچاچي و ممان از مناطق مربوط به بخش مركزي ميانه مي‌باشند. ارتفاع منطقه از سطح دريا حدود 110 متر مي‌باشد. اين منطقه حدود 6 الي 7 كيلومتري جنوب شرقي ميانه قرار گرفته است. منطقه مذكور در كناره رودخانه قزل‌اوزن قرار گرفته و كوهستاني كم ارتفاع آنها احاطه نموده است. اين منطقه با مختصات ْ37َ27 و در عرض شمالي و ْ47 و َ47  طول جغرافيايي قرار گرفته است.

2-2: حدود جغرافيايي

بر اساس نقشه با مقياس 250000/1 سازمان نيروهاي مسلح و انطباق آن با نقشه تقسيمات سياسي سازمان مديريت و برنامه ريزي استان حدود طبيعي و سياسي منطقه بصورت زير توجيه مي گردد:

خط الراس ارتفاعات بزقوش در امتدادي حدود 90 كيلومتر حد شمالي اين منطقه را با استان اردبيل و شهرستان سراب تشكيل مي دهد و خط القعر رودخانه قزل اوزن حدود اين منطقه را در قسمت جنوب شرقي با استان زنجان وشهرستان خلخال تشكيل مي دهد. غير از دو عارضه فوق عوارض قابل توجه ديگري وجود ندارد كه حدود طبيعي منطقه را تشكيل دهند. البته ارتفاعات كوچكي هستند كه در شرق و جنوب غرب آنها را مي توان بعنوان حدود طبيعي منطقه در نظر گرفت.

منطقه ميانه از سمت غرب با شهرهاي هشترود و شمال غرب با بستان آباد هم داراي مرزهاي مشترك مي باشد[1]. در نقشه شماره 2-1 موقعيت جغرافيايي منطقه آچاچي – ممان نشان داده است.

زمين شناسي

3-2: پيوندهاي طبيعي منطقه ميانه (آچاچي – ممان)با مناطق ديگر

بر اساس منطقه بنديهايي كه تاكنون در كشور انجام گرفته، منطقه ميانه با مناطق ديگر كشور داراي پيوندهاي ارگانيكي زير است.

• از لحاظ توپوگرافيكي و برخي ويژگي هاي زمين شناسي ديگر جزو گروه كوهستاني ارمنستان و آذربايجان و زيرناحيه آتشفشاني با حوضه آبخيز قزل اوزن مي باشد.
• از نقطه نظر تكنونيك و زمين ساخت جزو واحد سايزموتكتونيك آذربايجان و ايران مركزي است.
• از لحاظ تقسيمات اقليم حياتي بر اساس تقسيمات تصحيح شده كوپن جزو نواحي با اقليم مديترانه اي همراه با باران بهاره و بر اساس تقسيمات دمارتن جزو مناطق دشتي منطقه، جزو اقاليم خشك و نيمه خشك و مناطق كوهستاني جزو اقاليم نيمه مرطوب خيلي سرد قرار مي گيرد.

1-3-2: ويژگيهاي زمين شناسي منطقه ميانه(آچاچي – ممان)

اين منطقه در شمال غربي ايران جزء واحد زمين ساختي البرز ـ آذربايجان محسوب مي‌شود و به دليل تحمل فازهاي متعدد زمين ساختي از تنوع تشكيلات زمين ساختي برخوردار است، بطوريكه سنگهاي عهد كامبريني تا عهد حاضر را شامل مي شود. از سنگهاي دگرگوني پره كامبرين تا سنگهاي كربناته و تخريبي پالئوزيك از شمال شرق ميانه گرفته تا جنوب رشته كوه بزقوش برونزد دارند و مابقي مساحت شهرستان عمدتاً از سنگهاي ولكانيكي پالئوژن و سنگهاي ولكانيكي، تخريبي و كربناته نئوژن و بالاخره نهشته‌هاي رسوبي كواترنري و رسوبات عهد حاضر پوشيده شده است.

در حالت كلي منطقه از لحاظ تكنونيكي به چهار واحد زمين ساختي بقرار زير تقسيم مي شود:

الف- واحد A يا مجموعه ولكانيكي برقوش – آيلي داغ:

اين واحد در شمال منطقه ميانه قرار دارد. سنگهاي اين واحد عمدتاً ولكانيكي توفي با تركيب اسيدي تا خنثي و بعضاً بازيك هستند و اكثراً مربوط به ائوسن بوده و بطوري كه بر روي چينه هاي قديمي تر از اتوسن قرار گرفته اند. زمين شناسان اين واحد را جزو البرز غربي مي دانند.

ب: واحد B يا سنگهاي ماگمايي اواخر پالئوژن – ولكانيك نئوژن كواترنر:

اين واحد با تركيب بازيك تا اسيدي و در ارتفاعات مركزي اين شهرستان تا حوالي غربي ميانه گسترش دارند. در زمين شناسي اين واحد جزو واحد اروميه است.

ج: واحد C يا فروافتادگيهاي ( گرابن ها) محصور بين واحدهاي A,B:

اين واحد نيز توسط رسوبات ميوسن – پليوسن و كواترنر پوشيده شده است.

د: واحد D مجموعه رسوبي قديمتر از ائوسن:

اين واحد در جنوب برقوش برونزد دارد و توسط گسل تراستي غرب سياه منصور بر روي سنگهاي ترشياري واحد A رانده شده است.

اين منطقه همانطوري كه در فوق ذكر شد از عهد پره كامبرين تا كنون شاهد رويدادهاي تكنونيكي متعددي بوده است، بطوري كه آثار مربوط به كوهزائيهاي اواخر پره كامبرين سيميرين پيشين – كرتاسه پاييني، فاز لاراميد،‌ فاز پيرنين ( بين اتوس و اليگوميوسن) و كوهزائيهاي بين ميوسن و پليوسن و نيز پين پليوسن و دوران چهارم در نواحي مختلف اين منطقه قابل مشاهده مي باشد كه نتيجه اين فعاليتها ايجاد چين خوردگي‌ها، دگرشيبها و گسل هاي متعدد است.

بر اساس نقشه زمين شناسي منطقه، قديمي ترين سنگهاي موجود در ناحيه سنگهاي دگرگوني ميكاشيت و آمفيبوليت و مرمر مربوط به اواخر پره كامبرين است كه در شمال شرقي شهرستان ميانه توسعه يافته اند.

سنگهاي رسوبي كربناته و تخريبي پالئوزوئيك و مزوزوئيك نيز غالباً در شمال شرق ميانه و در جنوب برقوش (واحد زمين ساختي) و بطور محدود در مشرق ميانه و برخي نقاط ديگر ديده مي شود.

واحدهاي سنگي مربوط به ترشياري عمدتاً سنگهاي ولكانيكي و ولكانوكلاستيك وتوده هاي نفوذي اسيدي است كه بخش بزرگي از منطقه را پوشش داده اند. در گرابن‌هاي محصور بين ارتفاعات قديمي تر نيز هم قطعات آواري حاصل از فرسايش ارتفاعات و سنگهاي رسوبي ميوسن وپليوسن و كواترنر نيز ديده مي‌شود.

با توجه به اينكه پوسته قاره اي طي پره كامبرين پسين با دگرگوني گرانيتي چين خوردگي و گسل خوردگي پيدا كرده است ( 600 – 960 ميليون سال قبل ) ولي در طي كوهزايي بايكالين يا كاتانگايي اثراتي از تشكيل سنگهاي منطقه آذربايجان بجاي مانده كه به صورت گسل خوردگي – دگرگوني و چين خوردگي مي باشد كه همزمان با آن فعاليت ماگمايي نيز آغاز شده است و بخشي از آمفيبوليت و شيست هاي سبز منطقه را بوجود آورده است.

در اثر حركات كالدونين (390-435 ميليون سال قبل) بخش شمالي غربي ايران بالاخص منطقه ميانه بطور ضعيف تحت تاثير قرار گرفته و باعث استحكام اين مناطق شده است. ملافيرها و بازالت هاي آلكالن دار در داخل شيست هاي لياس‌دار منطقه نشان دهنده يك فاز كششي و بازشدگي قاره اي است كه پس از فاز كمپرسيوني ترياس مياني حادث شده است. در كوهزايي سيميرين پسين (155 ميليون سال قبل) رسوبات آهكي و ماسه سنگي و همچنين فليش از ارتفاعات به داخل حوضه رسوبي آذربايجان وارد شده و متعاقب آن در كرتاسه زيرين فورانهاي آتشفشاني به سن آپسين و در اواخر دوره كرتاسه هم فورانهاي بازالتي زيردريايي و آندزيتي باعث پيدايش توده هاي آندزيتي در منطقه آذربايجان و ميانه گرديده است كه اين فورانهاي شديد هم مربوط به زير راندگي‌هايي بوده كه در حاشيه قاره فعال ايران اتفاق مي افتاده و از طرف ديگر ريفت هايي كه در طول اين دوره خرده قاره ايران را محدود ميكرده باز و بسته مي شده اند.

در طي ائوسن پاياني و اليگوسن آغازي (حدود 37 ميليون سال پيش) و در جريان فاز كوهزايي پيرنه كه منجر به تشكيل اكثر كانسارهاي فلزي ايران گرديده فعاليت آتشفشاني سهند بزمان فعاليت داشته و اكثر سنگهاي آتشفشاني اسيدي ميانه را بوجود آورده است. در اين دوره سينيت هاي فلدسپاتوئيددار برقوش ميانه در داخل توفيت هاي سيز به سن اتوسن مياني تزريق شده‌اند. در اوليگوسن فوقاني پيش روي دريا سبب تشكيل رسوبات آهكي و مارنهايي شده اند كه تا ميوسن ادامه داشته است و قسمت مهمي از سازنده هاي منطقه ميانه را تشكيل مي دهند كه  به حالت ناپيوسته بر روي رسوبات قديمي تر قرار گرفته اند. در شمال شرق ميانه (بخش علياي گرمي چاي – شمال شرقي دهكده ساري قميش از نظر ليتولوژي شامل ميكا شيست هاي آندالوزيت دار، ميكاشيست هاي دوميكادار،‌ مرمر آمفيبول، ولاستونيت دار و دايك هاي ديابازي دگرگون شده است كه در رخساره شيست سبز دگرگون شده اند.

گسترش ميكاشيست هاي زياد و تركيب كاني شناسي ثابت مي كند كه سنگ اوليه از نوع پليت پتاسيم و منيزيوم دار بوده و در آن لايه هايي از آهك وجود دارد. در ميكاشيست‌هاي مزبور دو فاز تغيير شكل ديده مي شود بسن اين مجموعه را پركامبرين ذكر مي كنند.

در جنوب شرقي شرقي ميانه مجموعه دگرگوني هايي ديده مي شوند كه شامل ميكاشيست هاي كوارتزيتي گنيس هاي چشمي كه با فاسيس ميگماتيتي مشخص‌اند قابل ملاحظه است. اين تشكيلات بوسيله توده بزرگ گرانيتي قطع  مي شوند.

5-2: خاكشناسي منطقه ميانه (آچاچي – ممان)

طبق مطالعات مهندسين سازمان برنامه خاكهاي منطقه ميانه عبارتند از:

1. خاكهاي بروانBrown: كه به معني قهوه اي است كه به تدريج در قسمت تحت الارضي به رنگ قهوه اي روشن و قهوه اي مايل به خاكستري روشن كه طبقه تجمع كربنات كلسيم است، تبديل مي شود. در منطقه ميانه و اطراف آن اين خاكها روي سنگهاي آتشفشاني و خاكسترهاي آذرين تشكيل شده است كه لايه زيرين آن داراي سنگهاي بازالت بوده و با كربنات كلسيم كم و بيش آميخته شده و سيماني گشته .
2. خاكهاي چسناتChesnat: اين خاكها شبيه خاكهاي براون است ليكن رنگ آنها تيره تر و غالباً در ارتفاعات بلندتري از آنها قرار گرفته است. در خاكهاي چسنات بعلت پوشش گياهي انبوه و بلندتري كه نسبت به خاكهاي براون دارند مقدار مواد آلي بيشتر و ميزان آهك سطحي نيز بدليل انتقال به لايه هاي زيرين كمتر از خاكهاي قهوه اي است.
3. خاكهاي قهوه اي توام با ليتوسل Litosol : اين خاكها كم عمق بوده وكم و بيش رنگ روشن قهوه اي براون را داشته ودر مناطق كوهستاني و تپه ماهور واقع شده اند و پوشش گياهي كمتري دارند. اين خاكها بيشتر در قسمت جنوب شرقي منطقه ديده مي شوند.
4. خاكهاي ليتوسل آهكي: اين خاكها معمولاً بر روي مواد آهكي و يا طبقاتي كه هنگام تخريب مواد اوليه مقدار زيادي كلسيم آزاد ساخته تشكيل شده اند. اين خاكها بر روي خاكسترهاي آتشفشاني دامنه جنوب شرقي سهند در اطراف منطقه ميانه تشكيل شده اند. بطور كلي Ph خاك منطقه 1/8 و حداقل آن 1/7 مي باشد و همچنين Ph تمام خاكهاي اين مناطق تقريباً قليايي ضعيف مي باشد و از پروفيل كلي خاك منطقه استنباط مي گردد كه خاكهاي اين منطقه بر اثر فرسايش به قسمت پاييني آورده شده و تنها مواد رسوبي به علت حل شدن بوسيله آب رودخانه هاي قرانقو و آي دوغموش به پشت سد سفيد رود منتقل شده ولي مواد شني در قسمتهاي پايين دست كه تقريباً مسطح است باقي مانده است[1].

با توجه به تقشه شماره 5-1، كه تيپ اراضي منطفه آچاچي و ممان در آن ديده مي‌شود بيشتر تيپ اراضي دشتي و به مقدار كمتر اراضي تپه‌اي تشكيل مي‌دهند.و اراضي مناطق تپه‌اي غالباً متشكل از تپه‌هاي كم ارتفاع خاكي مي‌باشند. پوشش گياهي اين مناطق روي لايه‌هايي از سنگ‌هاي گچي[2] (سنگ هاي آلي – گچي) كه اغلب از اراضي فقير مي‌باشند، قرار گرفته‌اند. شيب در اين اراضي از 40 درصد الي 70 درصد متغير است. خاك اين اراضي نسبتاً عميق شور از نوع Marls – Cypsypherau  و Cypsocalcaric – Reyosols [3]مي‌باشد. در قسمتهايي كه خاك عميق باشد و از نوع Cambisals كشت آبي  وجود دارد.

بخش ديگري از خاكهاي منطقه آچاچي و ممان را خاكهاي دانه‌ريز[4] تشكيل مي‌دهد. خاك اين اراضي از خاكهاي مركب از دانه بنديهاي ريز و درشت نسبتاً عميق تا عميق تشكيل شده است[5]. در قسمت‌هاي ديگري از نيز خاكهاي متوسط كم‌عمق تا نسبتاً  عميق كلوخدار آلي و آلي رسي با تركيبات آهكي از نوع[6] ديده مي‌شوند.

6-2: واحدهاي ژئومورفولوژيكي مهم منطقه ميانه (آچاچي – ممان)

بطور كلي منطقه ميانه را دو رشته كوه كه هر دو داراي اهميت فوق العاده اي هستند دربرمي گيرد. يكي در قسمت شمالي ميانه بنام رشته كوه بزگوش يا بزقوش و ديگري رشته كوه جنوبي بنام قافلانكوه مي باشد كه جزو كوههاي مركزي ايران است. بسياري از روستاهاي منطقه دردامنه بزقوش و تعداد ديگري در دامنه هاي قافلانكوه قرار گرفته اند و خود شهر ميانه در يك جلگه آبرفتي قرار گرفته است.

1-6-2: رشته كوه بزقوش

اين رشته كوه در قسمت جنوبي سبلان قرار گرفته است دره علياي تلخه‌رود از كوههاي بزگوش شروع مي شود. امتداد شرقي – غربي اين رشته كوه بطول 120 كيلومتر مي باشد. در جنوب شهرستان سراب بيشترين ارتفاع آن به 3170 متر مي رسد و در شيشك كوه به 2450 متر مي رسد. از طرف مشرق به كوههاي طالش كه همان بآغرو مي‌باشد مي‌پيوندد.

رشته كوه بزقوش تا فاصله اي با سراشيب تند پايين مي آيد و در نزديكيهاي بستان‌آباد توسط دره رود بستان آباد از ساير قسمتها جدا مي شود و امتداد آن دوباره بنام كوههاي عون بن علي در شرق تبريز نمودار مي گردد و در حدود شهرستان بستان آباد به رشته سهند پيوسته و تا درياچه اروميه امتداد مي يابد.

بطور كلي وضع بزگوش از نظر ساختماني نسبتاً مسطح و سنگي است كه قسمت غربي آن قابل عبور است. قلعه معروف آن آغ داغ است كه اغلب اوقات مستور از برف است و منبع تغذيه رگه هاي شهر چايي، بلانليق، گرم رود و … مي باشد. اين رشته كوه به دليل داشتن رطوبت نسبي فراوان از پوشش گياهي غني برخوردار است و داراي چشمه‌هاي آبگرم معدني سراب و آبگرم اردهال مي باشد كه نمودار فعاليتهاي آتشفشاني در گذشته است.

اين كوهستان در محدوده سياسي ميانه از ده ليوانلو شروع و تا دهستان بروانان بطول 48 كيلومتر امتداد مي يابد. بزگوش با دامنه هاي سرسبز و وسيع بهترين محل  دامپروري و جذب ايلات و عشاير مي‌باشد.

2-6-2: رشته كوه قافلانكوه

معروفترين و مهمترين رشته كوه آذربايجان در جنوب شرقي آن قافلانكوه است. قسمتي از اين كوهستان بنام اصلي خود قافلانكوه جنوب منطقه ميانه را فرا گرفته است. قافلانكوه رشته كوهي است جوان كه فشارهاي تحت الارضي دوران سوم آن را مرتفع ساخته است. اين رشته كوه توده اي است عريان و سنگستاني و بدليل قرار گرفتن در جنوب شرقي منطقه ميانه و جريان رودخانه قزل اوزن با دو مانع طبيعي داراي اهميت فوق‌العاده نظامي است.

قافلانكوه مجموعه اي متشكل از انواع سنگهاي آذرين و گرانيتي و فرورفتگيهاي مناطق پايين دره رود قزل اوزن است. در قسمت جنوب و جنوب غربي و شمال شرقي ميانه از مواد گچي پوشيده شده و حاوي تشكيلات قرمز رنگ دوره نئوژن مي باشد. شيب قافلانكوه بطرف رودخانه قزل اوزن بسيار زياد است. در مجاورت قزل اوزن ارتفاع آن به 1888 متر مي رسد كه در ارتفاعات خاكي آن فسيل هاي  دوران سوم بوفور يافت مي‌شود.

مهمترين قسمت قافلانكوه رشته كوه معروف به تخت سليمان مي باشد كه مشرف به منطقه افشار است كه در غرب آن مرمر داغ بصورت فلاتي مرتفع قرار گرفته. در مغرب قزل اوزن ارتفاعات قراول داغ وجود دارد. قزل اوزن در ملتقاي خود با رود قرانقو در حوالي ميانه با خميدگي خود فلات وسيعي را از اطراف جدا مي كند.

فهرست مطالب مقاله تاثير شرايط اقليمی بر كشت برنج در منطقه ميانه, در ادامه قابل مشاهده می باشد.

• فصل اول:  چهارچوب تحقيق
• مقدمه
• طرح مساله و اهداف موضوع مورد مطالعه
• سابقه و پيشينه تحقيق
• سئوالات اساسي تحقيق
• انگيزه و علت گزينش منطقه
• محدوده‌ي تحقيق
• روش تحقيق
• مشكلات و محدوديتهاي تحقيق
• فصل دوم: كليات طبيعي شهرستان ميانه (آچاچي – ممان)
• موقعيت جغرافيايي
• موقعيت رياضي
• حدود جغرافيايي
• پيوندهاي طبيعي منطقه با مناطق ديگر يا موقعيت نسبي
• ويژگيهاي زمين شناسي منطقه
• توپوگرافي و ژئومورفولوژي منطقه ميانه (آچاچي – ممان)
• خاكشناسي منطقه
• واحدهاي ژنومورفولوژيكي مهم
• رشته كوه بزقوش
• رشته كوه قافلانكوه
• رشته كوه ميدان داغي
• هيدرولوژي
• آبهاي زيرزميني
• تراكم و فرم شبكه آبراهه ها
• شبكه آبهاي جاري
• رودخانه قزل اوزن
• رودخانه آي دوغموش
• رودخانه قرانقو
• ميانه رود (شهر چايي)
• رودخانه گرم رود
• روخانه قوري چاي (خشك رود)
• رودخانه آق چاي
• رودخانه بلانق
• رودخانه تركمن چاي
• كليات آب و هواي منطقه
• عوامل طبيعي حاكم بر اقليم منطقه
• عرض جغرافيايي
• توده هاي هوايي
• تاثير اقليمي ناهمواريهاي منطقه
• فاصله از دريا
• محصولات مهم كشاورزي و سطح زير كشت آنها
• پوشش گياهي منطقه
• فصل سوم: كلياتي در رابطه با محصول برنج
• سابقه كشت برنج در دنيا و ايران
• سابقه كشت برنج در منطقه ميانه (آچاچي – ممان)
• اهميت اقتصادي برنج در تغذيه مردم
• اهميت غذايي محصول برنج
• مناطق كشت برنج در دنيا و ايران
• ارقام مهم برنج در دنيا و ايران
• ويژيگي هاي گياه شناسي برنج و مراحل رشد آن
• خصوصيات اكولوژيكي (محيطي) برنج
• نيازهاي حرارتي برنج
• نيازهاي نوري برنج
• نياز برنج به رطوبت
• مقاومت برنج در برابر ميزان شوري
• خاك مورد نياز برنج
• نياز فتوپريوديسمي برنج
• نيازهاي آب و هوايي برنج (شرايط اقليمي)
• روشهاي مختلف كشت برنج
• شرايط انتخاب بذر و مراحل تهيه آن براي كاشت
• خزانه و شرايط آن
• نشاء كاري برنج
• عمليات مربوط به داشت و برداشت برنج
• فاصله رديفهاي كاشت و تناسب تراكم گياهي
• علفهاي هرز در مزارع برنج
• روشهاي مبارزه با علفهاي هرز در مزارع برنج
• مبارزه با جلبكها
• آفات و امراض مهم برنج با تاكيد بر ايران
• نتيجه‌گيري
• فصل چهارم: بررسي عناصر اقليمي
• مقدمه
• دما
• بررسي پارامترهاي اقليمي دما در منطقه آچاچي – ممان
• بررسي پديده يخبندان درمنطقه
• دماي موثر شبانه و روزانه در منطقه
• تابش خورشيدي و ساعات آفتابي منطقه
• محاسبه بري بودن منطقه
• بارش
• محاسبه ميانگين متحرك بارندگي سالانه در منطقه
• ضريب تغيير پذيري بارندگي در منطقه
• انحراف بارندگي در منطقه
• انحراف بارندگي ماهيانه در منطقه
• احتمال وقوع بارندگيها و سالهاي خشك، تر و دوره برگشت آنها
• احتمال وقوع بارندگي ماهيانه و دوره برگشت آنها
• دوره برگشت ترسالي و خشكسالي
• رطوبت نسبي در منطقه
• تبخير و تعرق در منطقه
• محاسبه تبخر و تعرق بروش تورنت وايت
• محاسبه تبخير و تعرق بروش بليني كريدل
• تعيين اقليم منطقه
• روش تقسيم بندي كوپن در تعيين اقليم منطقه
• تعيين اقليم منطقه بروش دمارتن
• تعيين اقليم منطقه بروش آمبرژه
• تعيين اقليم منطقه بروش تورنت وايت
• باد
• شرح گلبادهاي منطقه
• نتيجه‌گيري
• فصل پنجم: تاثير آب و هوا بر كشت برنج در منطقه ميانه (آچاچي – ممان)
• مقدمه
• توليد محصول برنج در منطقه
• دما و تاثير آن بر كشت برنج
• اثر دماي موثر شبانه بر كشت برنج در منطقه
• اثر پديده يخبندان بر كشت برنج در منطقه
• اثر فتوپريوديسم بر كشت برنج در منطقه
• اثر رطوبت نسبي بر كشت برنج در منطقه
• اثر عامل بارش بر كشت برنج در منطقه
• اثر باد بر كشت برنج در منطقه
• توليد و نشاء در منطقه
• امكان رشد رتون يا پنجه هاي مجدد در منطقه
• نتيجه‌گيري
• پيشنهادات
• نتيجه‌گيري كلي و نهايي
• منابع و مآخذ

در صورت تمایل شما می توانید مقاله تاثير شرايط اقليمی بر كشت برنج در منطقه ميانه را به قیمت 19900 تومان از سایت فراپروژه دانلود نمایید. اگر در هر کدام از مراحل خرید یا دانلود با سوال یا ابهامی مواجه شدید می توانید از طریق آدرس contact-us@faraproje.ir و یا ارسال پیامک به شماره: 09382333070 با ما در تماس باشید. با اطمینان از وب سایت فراپروژه خرید کنید، زیرا پشتیبانی سایت همیشه همراه شماست.