0
0

دانلود مقاله بررسی كارآمدی بازی درمانی رفتاری – شناختی بر كاهش نشانه های پرخاشگری كودكان پسر 11-8 ساله مبتلا به اختلال سلوک

633 بازدید

بازی وسیله ای طبیعی برای بیان و اظهار خود است، آدلر روانشناس معروف در سال 1937 می گوید: هرگز نباید به بازیها به عنوان روشی برای وقت کشی نگاه کرد. لندرث در سال 1995 اظهار می دارد که بازی برای کودک مساوی با صحبت کردن برای… پیشنهاد می کنیم ادامه این مطلب مفید و ارزشمند را در مقاله بررسی كارآمدی بازی درمانی رفتاری – شناختی بر كاهش نشانه های پرخاشگری كودكان پسر 11-8 ساله مبتلا به اختلال سلوک دنبال نمایید. این فایل شامل 106 صفحه و در قالب word ارائه شده است.

مقاله بررسی كارآمدی بازی درمانی رفتاری - شناختی بر كاهش نشانه های پرخاشگری كودكان پسر 11-8 ساله مبتلا به اختلال سلوک

مشخصات فایل بررسی كارآمدی بازی درمانی رفتاری – شناختی بر كاهش نشانه های پرخاشگری كودكان پسر 11-8 ساله مبتلا به اختلال سلوک

عنوان: بررسی كارآمدی بازی درمانی رفتاری – شناختی بر كاهش نشانه های پرخاشگری كودكان پسر 11-8 ساله مبتلا به اختلال سلوک
فرمت فایل : word (قابل ویرایش)
تعداد صفحات : 106
حجم فایل : 90 کیلوبایت

بخشی از  مقاله بررسی كارآمدی بازی درمانی رفتاری – شناختی بر كاهش نشانه های پرخاشگری كودكان پسر 11-8 ساله مبتلا به اختلال سلوک را در ادامه مشاهده خواهید نمود.

 

2-1  بازی

– به هر فعالیت خود بخود و یا سازمان یافته ای که شادی و نشاط ایجاد می کند، سرگرم کننده و در برگیرنده انگیزش درونی است، بر روند، بیشتر از نتیجه تأکید دارد و در یک محیط امن انجام می شود، بازی اطلاق می گردد (مهجور،1378).

متأسفانه هیچ تعریف واحد و جامعی در مورد بازی وجود ندارد. کسانی هم که به بازی و بازی درمانی علاقمند هستند، معنای روشنی از کلمه بازی در دست ندارند و تنها تعریفی که اغلب به آن استناد می شود از اریکسون1 (1957، به نقل از آرین، 1378) است که می گوید: «بازی عملکرد خود است، کوششی جهت هماهنگ کردن فرایندهای جسمی و اجتماعی با خویشتن». لذا برای درک بیشتر دنیای کودکان باید آنها را در حین بازی مورد مشاهده قرار داد زیرا آنها از طریق بازی احساسات، ناکامیها و اضطرابهای خود را ابراز می کنند. در نتیجه بازیها وسیله مناسبی برای درمانگران است تا به دنیای کودکان وارد شوند و به این طریق آنها را بیشتر و بهتر بشناسند و به مشکلات آنها پی ببرند.

2-2 مسأله بازی

از آنجا که توجه به کودکان از دیدگاه تحولی حائز اهمیت است، نباید آنها را به عنوان بزرگسالانی کوچک در نظر گرفت. دنیای آنها یک واقعیت عینی است و تجاربشان غالباً در خلال بازی منعکس می شود. درمانگر نیز برای تسهیل بیان کودک و اکتشاف دنیای عاطفی او باید از دنیای واقعی و تبیین کلامی او فاصله بگیرد و به دنیای فکری و معنادار او وارد شود. در این راستا، بر خلاف بزرگسالان که وسیله ارتباط طبیعی شان غالباً کلامی است، وسیله ارتباطی کودکان اغلب بازی و فعالیت است (لندرث، 2002).

2-3 اهمیت بازی

اهمیت کلی بازی در تحول و انسجام کودک مورد تأکید قرار گرفته و بازی به عنوان حق مسلم و عمومی دوره کودکی مورد توجه قرار گرفته است. بازی تنها فعالیت محوری دوران کودکی است که در تمام مکانها و زمانها اتفاق می افتد. کودکان احتیاجی ندارند که چگونگی بازی کردن را یاد بگیرند و کسی هم آنها را وادار به بازی نمی کند. بازی خودبخودی، لذت بخش، داوطلبانه و بی هدف است. برای اینکه بازی کودکان برای والدین امری قابل پذیرش باشد، تعدادی از بزرگسالان معانی ویژه ای را برای بازی ابداع کرده اند که بتوانند آن را به عنوان کاری که کودکان انجام می دهند تعریف کنند. از آنجا که بزرگترها اصرار دارند که کودکانشان افرادی موفق باشند، نمی توانند اتلاف وقت کودکان را در بازی تحمل کنند. در واقع برای بزرگترها این دیدگاه قابل قبول است که کودکان باید کاری انجام دهند، وقت را بیهوده تلف نکنند و برای هدفی ثابت تلاش کنند (لندرث، 2002).

بازی وسیله ای برای کودکان فراهم می آورد که بوسیله آن هیجانات و ترس هایشان را بیان کنند و به آنها کمک می کند تا توان تجزیه و تحلیل ساختارها و احساسات را در خود پرورش دهند. از سوی دیگر به نظر می رسد که بازی بیشتر نوعی انگیزه درونی دارد تا اینکه کسی یا چیزی آن را ایجاد کند یا به آن جهت بدهد. بازی که معمولاً با یکسری مواد و ابزارها و یا یک عده از همبازی ها صورت می گیرد، با برانگیختن توجه به مهارتها، دانش قبلی و فرایندهای شناختی به فرصتی برای یادگیری تبدیل می شود. شواهد بدست آمده از مطالعات موردی نشان می دهد که کودکان در بازی ممکن است در زمینه های متعدد و متنوعی از جمله در زمینه اطلاعات عمومی، محدودیت های شخصی و قوانین و آداب و رسوم اجتماعی دانش و اطلاعات کسب کنند (باعدی، 1379).

در این راستا اسمیت (1990، به نقل از باعدی،1379) داده هایی را فراهم می آورد که نشان دهنده این است که بازی می تواند به تربیت بدنی مانند تمرین های ماهیچه ای، توانمندی دستکاری محیط، مهارتهای اجتماعی، آموزش مهارت دفاع از خود، محدودیتهای اجتماعی، آموزش سلسله مراتب اجتماعی و مهارتهای شناختی مانند استفاده از ابزار، آموزش حل مسأله، نوآوری و خلاقیت بیانجامد.

2-4 تبیین بازی

در زمینه تبیین بازی برخی از نویسندگان می خواهند بازی را امری معقول و در عین حال صمیمانه نشان دهند تا امری مهم قلمداد شود و دیگران (بزرگسالان) آن را وسیله ای مناسب و معنادار بدانند، وسیله ای که فقط در دوران کودکی ارزشی عمده دارد و در دوران بزرگسالی اهمیتی ندارد؛ در صورتیکه بازی ارزشی اصیل دارد و صرفاً به خاطر اهمیت آن ادامه داده نمی شود. بر خلاف کار که متمرکز بر هدف است و بر انجام امری هدف دار یا وظیفه ای مطابق با مطالبات محیط متمرکز است، بازی ذاتاً کامل است و به پاداش بیرونی نیاز ندارد و نیاز را با مفهوم های کودک همانند می کند، مثلاً در موردی این را می بینیم که کودک از قاشق به عنوان یک ماشین استفاده می کند (لندرث،2002). فرانک (1982، به نقل از لندرث،2002) اعتقاد دارد که بازی روشی است که کودکان در آن چیزی را یاد می گیرند که هیچکس نمی تواند به آنها آموزش دهد. در این روش او خود را کشف می کند و خود را به دنیای واقعی در زمان و مکان، چیزها و حیوانات، ساختارها و مردم جهت می دهد. طی درگیری در فرایند بازی، کودکان یاد می گیرند که در دنیای نمادین معانی و ارزشها زندگی کنند و در عین حال به شیوه خودشان دنیا را کشف کرده و تجربه کنند.

بر طبق نظر ولمان (1964، به نقل از همان منبع) فعالیتهای خودبخودی و خودساخته، کودک را قادر می سازد که مفهوم سازی کند، ساختار دهد و تجارب و احساساتش را به سطح عینی در بیاورد.

هنگامی که با بازی با این دیدگاه برخورد کنیم که کودک در حالیکه روابط ویژه خود را با دنیا و خودش بنیانگذاری می کند، بازی شیوه ای جهت کشف و آزمایش است، ما باید به برخی جنبه ها و مراحل بازی که احتیاج به مطالعه بیشتری دارند توجه کنیم. ما می توانیم بگوییم که کودک در بازی می آموزد که چگونه یاد بگیرد، کشف می کند که چگونه می تواند با دنیا کنار آمده و از عهده وظایف زندگی برآید و بر مهارتها و تکنیکهای گوناگون و فرایندهای نمادین با روش مخصوص به خودش غلبه نماید، سپس به خود و ظرفیتش برای پیوند با دنیا اعتماد پیدا می کند و همچنانکه آن را مشاهده و احساس می کند، آماده می شود تا امور دیگر را یاد گرفته و الگوهایی که تجانس کمتری دارند قبول نماید. ضمناً ما می توانیم به بازی به عنوان وسیله ای جهت آشکار کردن فرآیند رشد شخصیت نگاه کنیم که به موجب آن کودک یاد می گیرد و این تغییرات و دگرگونیهای گوناگون را از طریق کشف، دستکاری و استفاده از اشیاء، حیوانات، مردم، و وقایع به عنوان فرصتهایی جهت خلق زندگی شخصی خود بطور مکرر تمرین می کند. کودک بوسیله بازی، با مجموعه گذشته اش – از طریق آشناسازی مجدد و مستمر خود با حال – پیوند می یابد. به عنوان مثال، او تجارب گذشته اش را تمرین می کند، آنها را با الگوها و ادراک های جدیدی از ارتباط خود تلفیق می کند، و از طریق این فرایند به سوی آینده پیش می رود (آرین، 1378). پیاژه نیز (1962، به نقل از منصور، 1379) پایه و اساس علمی نیرومندی را برای مطالعه بازی فراهم کرد. او بازی را به عنوان مؤلفه ای از تحول شناختی مورد توجه قرار داد و بازیهای کودکان را به سه دسته تقسیم نمود: اولین دسته شامل بازیهای تمرینی1 است که هیچ نوع ساختی در آنها وجود ندارد و بیشتر جنبه تمرینی دارد و هنگامی روی می دهد که کودکان در مقطع پیش کلامی بوده و در دوره تحول حسی و حرکتی قرار دارند و در تلاش برای انجام فعالیت ها و اعمال تازه هستند و تقریباً از آغاز زندگی شروع می شود و در حد 2 تا 3 سالگی به اوج خود می رسد

 

فهرست مطالب مقاله بررسی كارآمدی بازی درمانی رفتاری – شناختی بر كاهش نشانه های پرخاشگری كودكان پسر 11-8 ساله مبتلا به اختلال سلوک, در ادامه قابل مشاهده می باشد.

  • فصل اول
  • 1-1 بیان مسأله
  • 1-2 اهمیت و ضرورت انجام تحقیق
  • 1-3 اهداف تحقیق
  • 1-4 فرضیه تحقیق
  • 1-5 تعریف نظری مفاهیم تحقیق
  • 1-6 تعریف عملیاتی مفاهیم تحقیق
  •  فصل دوم
  • 2-1بازی
  • 2-2 مسأله بازی
  • 2-3 اهمیت بازی
  • 2-4 تبیین بازی
  • 2-5 بازی درمانی
  • 2-6 انواع بازی درمانی
  • 2-7 تحول نظریه های بازی درمانی
  • 2-7-1 بازی درمانی روان پویایی
  • 2-7-2 بازی درمانی تخلیه ای3
  • 2-7-3 بازی درمانی رابطه ای4
  • 2-7-4 بازی درمانی غیر مستقیم
  • 2-7-5 بازی درمانی رفتاری – شناختی
  • 2-8 اختلال سلوک
  • 2-9 علت شناسی
  • 2-9-1 عوامل مربوط به والدین
  • 2-9-2 فرضیه فرهنگی – اجتماعی
  • 2-9-3 عوامل روانشناختی
  • 2-9-4 عوامل عصبی – زیست شناختی
  • 2-10 پرخاشگری
  • 2-11 پیشینه تأثیر بازی درمانی بر پرخاشگری و روابط اجتماعی نامناسب کودکان مبتلا به اختلالات رفتاری
  •  فصل سوم
  • 3-1 طرح پژوهش
  • 3-2 جامعه آماری
  • 3-3 نمونه آماری
  • 3-4 شیوه نمونه برداری
  • 3-5-1 پرسشنامه CSI-4
  • 3-5-1-1 چک لیست والدین (سرپرستان کودک)
  • 3-5-1-2 چک لیست معلمان
  • 3-5-1-3 روایی و اعتبار CSI-4
  • 3-5-1-4 محدودیت پرسشنامه CSI-4
  • 3-5-1-5 نمره گذاری CSI-4
  • 3-5-2 سیاهه پرخاشگری
  • 3-6 شیوه انجام تحقیق
  • جلسه اولارزیابی
  • جلسه دومشناسایی احساسات اصلی
  • جلسه سومشناسایی احساسات اصلی
  • جلسه چهارمآموزش مهارتهای ارتباطی
  • جلسه پنجم «آموزش مهارتهای ارتباطی»
  • جلسه ششمآموزش حل مسأله بین فردی
  • جلسه هفتم و هشتم«آموزش مراحل حل مسأله بین فردی»
  • جلسه 9ارزیابی
  • جلسه 10
  •  فصل چهارم
  • مقدمه
  • 4-1 نتایج مرحله اول تحقیق
  • 4-2 نتایج مرحله دوم تحقیق
  • 4-3 پیوست نتایج
  • فصل پنجم
  • 1-5 مقدمه
  • 2-5 خلاصه نتایج
  • 3-5 بحث نتایج
  • محدودیت های تحقیق
  • پیشنهادات تحقیق
  • فهرست منابع
  • الف) فارسی
  • ب) انگلیسی

 

 

 

در صورت تمایل شما می توانید مقاله بررسی كارآمدی بازی درمانی رفتاری – شناختی بر كاهش نشانه های پرخاشگری كودكان پسر 11-8 ساله مبتلا به اختلال سلوک را به قیمت 14900 تومان از سایت فراپروژه دانلود نمایید. اگر در هر کدام از مراحل خرید یا دانلود با سوال یا ابهامی مواجه شدید می توانید از طریق آدرس contact-us@faraproje.ir و یا ارسال پیامک به شماره: 09382333070 با ما در تماس باشید. با اطمینان از وب سایت فراپروژه خرید کنید، زیرا پشتیبانی سایت همیشه همراه شماست.

آیا این مطلب را می پسندید؟
http://faraproje.ir/?p=7871
اشتراک گذاری:
فراپروژه
مطالب بیشتر
برچسب ها:

نظرات

0 نظر در مورد دانلود مقاله بررسی كارآمدی بازی درمانی رفتاری – شناختی بر كاهش نشانه های پرخاشگری كودكان پسر 11-8 ساله مبتلا به اختلال سلوک

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.