دانلود مقاله صنعت مسافرت و جهانگردی

صنعت مسافرت و جهانگردي به عنوان بزرگ‌ترين و متنوع‌ترين صنعت در دنيا به حساب مي‌آيد. بسياري از كشورها اين صنعت پويا را به عنوان منبع اصلي درآمد، اشتغال زايي، رشد بخش خصوصي و توسعه ساختار زيربنايي مي‌دانند. صنعت جهانگردي در سراسر دنيا، به ويژه… پیشنهاد می کنیم ادامه این مطلب مفید و ارزشمند را در مقاله صنعت مسافرت و جهانگردی دنبال نمایید. این فایل شامل 227 صفحه و در قالب word ارائه شده است.

مشخصات فایل صنعت مسافرت و جهانگردی

عنوان: صنعت مسافرت و جهانگردی
فرمت فایل : word (قابل ویرایش)
تعداد صفحات : 227
حجم فایل : 137 کیلوبایت

بخشی از  مقاله صنعت مسافرت و جهانگردی را در ادامه مشاهده خواهید نمود.

تعريف« مسافرت و جهانگردي »

نياز به ارائه تعريفي از واژگان فني

بحث درباره اصطلاحات و واژگاني فني كه در اين صنعت پويا مورد استفاده قرار مي‌گيرند، حائز اهميت است. بيشتر لغت‌نامه واژة ساده مسافرت[1] را عمل جابه‌جايي تعريف كرده‌اند، كه البته در مفهوم جهانگردي اين واژه تعريف ديگري دارد. با توجه به هدف اين كتاب، مسافرت بدين گونه تعريف مي‌شود: «عمل جابه‌جايي به خارج از جامعه براي تجارت يا تفريح و نه براي انجام كار روزمره يا تحصيل» (گي، ماكنز و چوي، 1989، ص12)[2]. براي اين كه مسافرت نوعي صنعت به حساب آيد، بايد در ساية اين گونه فعاليت‌ها نوعي ارزش اقتصادي ايجاد شود.

با درك واژگان و مفاهيم اصولي كه در محتواي مسافرت و صنعت جهانگردي به كار برده مي‌شود، چارچوبي ارائه مي‌شود كه بيشتد بحث‌هاي مربوط به اين صنعت بر اساس آن است. به علت ناملموس بودن ماهيت اين صنعت، از نظر واژه‌شناسي، تعريف عمومي ارائه شده كه از جهات مختلفي حائز اهميت است.

با استانداردشدن واژگان از جانب دست‌اندركاران و گروه‌هاي ذي‌ربط اين اطمينان به وجود مي‌آيد كه از اصطلاحات و عبارت‌هاي مشابهي استفاده شود و مانع از هر نوع تحريف و سوءتفاهم گردد. از اين رو، تعريفي واحد براي دست‌اندركاران و مديران اجرايي مناطق يا كشورهاي مختلف اين صنعت كه مي‌خواهند دربارة مسائل جهانگردي و مسافرت بحث كنند، بسيار ضروري است.

گذشته از اين، برنامه‌ريزان با داشتن تعريف‌هاي استاندارد جهت اتخاذ تصميمات تجاري قادر خواهند بود كه از داده‌هاي مقايسه‌اي استفاده كنند. به هر حال، نمي‌توان فرض را بر اين گذاشت كه تعريف واحدي مورد قبول همگان واقع شود. در نيمة اول قرن بيستم، ورود و خروج مسافران و جهانگردان در بسياري از كشورها به ندرت ثبت مي‌شد و اگر هم اين كار انجام مي‌گرفت روش ثبت از كشوري به كشور ديگر فرق مي‌كرد. در ضمن شمارش نهايي اين مسافران و جهانگردان، به علت وجود تعريف‌هاي مختلفي از جهانگردان، امكان نداشت و فقط از روي گذرنامه هاي افراد خارجي امكان اين ثبت ايجاد مي‌شد.

 سرانجام، با ارائه تعريف استانداردي از اين صنعت، پژوهشگران جهانگردي، دربارة صنعت مربوطه مفروضات علمي قابل اتكايي ارائه دادند؛ از اين رو، اين صنعت به سرعت گسترش يافت، به صورتي كه پژوهشگران جهانگردي، تصميم‌گيرندگان بخش عمومي و مديران اجرايي بخش خصوصي را ترغيب كردند كه باعث شود اين صنعت نقش فوق‌العاده‌اي در سيستم اقتصاد جهاني ايفا كند. صنعت جهانگردي به عنوان يك رشته آموزشي و علمي نوين هنوز فاقد تحقيقاتي است كه در ساير رشته‌هاي بازرگاني مشاهده مي‌شود. پس از پذيرفتن تعريف استاندارد، پژوهشگران مي‌توانند با شرايط بهتري داده‌هاي مقايسه‌اي را جمع‌آوري كنند و در اين زمينه تحقيقات معنا‌دارتري ارايه كنند.

تعريف جهانگردي

در مارس 1993، كمسيون آمار ملل متحد، تعريف ارائه شده از جهانگردي توسط سازمان جهاني جهانگردي را پذيرفت. بر اساس اين تعريف، جهانگردي عبارت است از: «مجموع فعاليت‌هاي افرادي كه به مكان‌هايي خارج از محل زندگي و كار خود به قصد تقريح و استراحت و انجام امور ديگر مسافرت مي‌كنند و بيش از يك سال متوالي در آن مكان‌ها نمي‌مانند.»

اين تعريف، به بعد «تقاضا»ي جهانگردي توجه و تأكيد دارد. تعاريف ارائه شده از جهانگردي معمولاٌ هر دو بعد «عرضه» و«تقاضا»ي جهانگردي را مد نظر قرار مي‌دهد. تعاريفي كه متوجه بعد «عرضه» جهانگردي هستند، بر محصولات و خدمات ارائه شده به جهانگردان متمركز مي‌باشند؛ در حالي كه تعريف‌هاي مربوط به بعد «تقاضا»ي جهانگردي بر رفتار جهانگردان و آنچه آنان دارند و جستجو مي‌كنند، تمركز مي‌كنند.

جهانگردي، اگر چه يك بخش اقتصادي محسوب مي‌شود، اما فعاليت اقتصادي چند بخشي است. به همين علت اقتصاددان و دولتمردان، طبقه‌بندي و هماهنگ كردن آن را بسيار مشكل مي‌يابند. تعيين محدودة جهانگردي در كليت، در واقع مشكل و دشوار است و به همين علت فعاليتي است كه هم تعريف آن و هم مديريت آن بسيار دشوار است.

به جهانگردي بايد از ديدة تعاملي بين عرضه و تقاضا نگريست؛ طراحي و توسعة يك محصول، به منظور مرتفع ساختن يك نياز. همين تعامل است كه آثار اقتصادي، زيست‌محيطي، اجتماعي، فرهنگي و ديگر آثار را تعريف مي‌كند.

راه‌هاي بسياري براي بررسي فعاليت جهانگردي وجود دارد. يك راه اين است كه جهانگردي را به سه مرحله تقسيم كنيم:

• آنچه پيش از ترك خانه روي مي‌دهد (مطالعة مواد تبليغاتي يعني آگهي‌ها و …، انتخاب مقصد، خريد و…)
• آنچه در راه رفتن به مقصد معين شده و برگشت از آنجا روي مي‌دهد (مسافرت، عزيمت، ورود).
• آنچه كه در مقصد براي مسافر اتفاق مي‌افتد (خاطرات و رضايتمندي‌ها، نارضايتي‌ها و دلخوري‌ها).

تعاريف

سازمان جهاني جهانگردي[3](كه بسياري از دولت‌ها در آن عضويت دارند) راهي را براي ارائه تعريفي عمومي از جهانگردي نشان داده است. در سال 1991، سازمان جهاني جهانگردي و دولت كانادا كنفرانس بين‌المللي دربارة مسافرت و آمارهاي جهانگردي در اتاوا، كانادا تشكيل دادند كه نظر و پيشنهاد‌هايي مربوط به جهانگردي (تعريف و طبقه‌بندي آن) ارائه دادند. تعاريفي كه در زير آمده‌اند مبتني بر تعريف‌هايي هستند كه سازمان جهاني جهانگردي از جهانگردي و جهانگردان ارائه نموده است:

• جهانگردي[4]: به عمل فردي كه به مسافرت مي‌رود و در آن مكان كه خارج از محيط زندگي وي است براي مدتي كمتر از يك سال جهت تفريح، تجارت و ديگر هدف‌ها اقامت نمايد، گفته مي‌شود.
• جهانگرد[5]: (بازديد كننده يك شبه): كسي كه حداقل يك شب در يك اقامتگاه عمومي يا خصوصي در محل مورد بازديد، به سر برد.
• گردشگر يك روزه[6] (جهانگرد): گردشگري كه شب را در يك اقامتگاه عمومي يا خصوصي در محل مورد بازديد به سر نمي‌برد (مسافرت يك روزه).
• بازديدكننده[7] : كسي كه به محلي غير از محل زندگي خود به مدتي كمتر از 12 ماه مسافرت كند و هدف از ماندنش كسب درآمد، در آن محل سفر كرده، نباشد.
• مسافر[8] : كسي كه بين دو يا چند مكان سفر كند (سازمان جهاني جهانگردي، b1995، ص17).

شكل و نوع مسافرت

همان‌گونه كه بازديدكنندگان (مسافران) متفاوت هستند، شكل و نوع مسافرت نيز متفاوت است، كه البته به شخص مسافر، مقصد و انگيزه مسافرت بستگي دارد؛ براي مثال، مسافرت‌هاي خارجي و داخلي، درون منطقه‌اي و برون‌منطقه‌اي و درون مرزي و برون‌مرزي.

 جهانگردي بين‌المللي و گردشگري داخل كشور (بين‌المللي و داخلي)

از ديدگاه سازمان جهاني جهانگردي بين‌المللي[9]با گردشگري داخلي[10]متفاوت است و به محدودة مرزي كشور مربوط مي‌شود. ولي اين بدان معني نيست كه هر مسافر بين‌المللي، يك بازديدكننده تلقي شود. مسافر كسي است كه براي خارج شدن از محل سكونتش، سفر مي‌كند؛ براي مثال كارگري كه براي كار از مرز خارج مي‌شود بازديدكننده محسوب نمي‌شود. جهانگردي بين‌المللي هميشه، در وهله اول، از نظر اقتصادي مدنظر قرار مي‌گيرد، زيرا اين شكل گردشگري نقش مهمي در بازرگاني و جريان ارزي ملت‌ها بازي مي‌كند.

گردشگري داخلي نيز تحت‌الشعاع جهانگردي بين‌المللي است، با وجود اين تصور بر اين بود كه گونه مسافرت‌ها اثر بين‌المللي ندارند و به آمارهاي تجاري همان كشور مربوط بوده و اهميت دارند. بديهي است كه اين دو گردشگري رابطه تنگاتنگي با هم دارند. مسافران تحت تأثير شرايط محيطي قرار مي‌گيرند، و با توجه به عوامل خارجي مانند رشد نسبي درآمد واقعي، تفاوت قيمت بين كشورها و سياست بين‌الملل، مسافرت‌هاي داخلي جاي خود را به جهانگردي بين‌المللي مي‌دهند و يا بر‌عكس. در چند دهة گذشته، در بسياري از كشورهاي غربي روزهاي تعطيل تبديل به سفرهاي بيرون شهري شده‌اند و اين به علت بالا رفتن استاندارد زندگي و كسب درآمد‌هاي اضافي است؛ در حالي كه در كشورهاي در حال توسعه گردشگري داخلي افزايش يافته است (سازمان جهاني جهانگردي،b1995، ص34)

مسافرت‌هاي منطقه‌اي

منطقه به بخش كوچك جغرافيايي از يك ناحيه گفته مي‌شود كه با شاخصي معين يا با چارچوب مرجعي موثق مشخص مي‌شود. در تحقيقات جهانگردي منطقه را به سه دسته تقسيم مي‌كنند. نخست، موقعيت جغرافيايي منطقه كه براي مثال مي‌توان به مناطق «شمال» يا «شرق» اشاره كرد. دوم، نواحي (مناطق) اداري، مانند «استانx». سوم منطقه‌اي كه از نظر فيزيكي در برگيرندة طبيعت بيشتري است، براي مثال «حوزه درياچه» يا «حوزة اقيانوس‌ آرام». از نظر در دسترس بودن و قابل استفاده بودن مي‌توان به چند دسته‌بندي ديگر اشاره كرد، براي نمونه «منطقه روستايي» يا «منطقه ساحلي». مقصود از مسافرت‌هاي بين منطقه‌اي، مسافرت‌هايي است كه بين مناطق مختلف صورت مي‌گيرد، حال اين مناطق در يك استان يا ايالت، يك كشور و يا در مناطق مختلف دنيا باشد. از طرفي، مسافرت‌هاي درون منطقه‌اي به مسافرت‌هايي كه در داخل يك منطقة مشخص صورت مي‌گيرد؛ اطلاق مي‌شود (حال اين منطقه بومي باشد يا در سطح بين‌المللي). براي مثال، مي‌توان به مسافرت‌هاي بين كشور‌هاي آسياي شرقي اشاره كرد.

گردشگري درون مرزي يا برون مرزي

در هر حوزه‌اي متناسب با منطقة مورد نظر (منطقة بومي، كشوري يا گروهي از كشورها) سه نوع جهانگردي دسته مي‌شود:

• گردشگري داخلي، به ساكنان منطقه‌اي خاص مي‌شود كه فقط در منطقة مربوطه سفر مي‌كنند (مانند بازديدكنندگان).
• گردشگري درون مرزي[11]، به افرادي غير از ساكنان منطقه‌اي خاص گفته مي‌شود كه مانند بازديدكنندگان از محل ديدن مي‌كنند.
• گردشگري برون مرزي[12]، افراد ساكن يك منطقه كه به منطقه‌اي غير از منطقة سكونت خود سفر مي‌كنند.

اگر معيار سنجش را كشور قرار دهيم مي‌توان عبارت‌هاي جهانگردي «داخلي»، «درون‌مرزي» و«برون مرزي» را به روش‌هاي مختلفي تركيب كرد و سه دسته‌بندي زير را ارائه داد:

• گردشگري داخلي[13]، كه شامل گردشگري داخلي و درون‌مرزي مي‌شود.
• گردشگري ملي[14]، كه شامل گردشگري داخلي و گردشگري برون‌مرزي مي‌شود.
• جهانگردي بين‌المللي[15]، كه شامل گردشگري درون‌مرزي و برون‌مرزي مي‌شود.

بايد توجه داشت كه اين عبارت‌‌ها (درون مرزي، برون مرزي، داخلي، ملي و جهانگردي بين‌المللي) بر مبناي معيار قرار دادن كشور به عنوان مرجع سنجش، ارائه شده‌اند. در ضمن، بعضي مناطق از نظر سياسي، كه از كشور كوچك‌تر هستند و با ايالت فرق مي‌كنند، نيز بدين گونه دسته‌بندي مي‌شوند. مانند جامعه مشترك‌المنافع پوارتوريكو و جامعه مشترك‌المنافع جزاير شمالي ماري‌يانا كه هر دو بخشي از ايالات متحده آمريكا مي‌باشند (سازمان جهاني جهانگردي، b1995، ص27).

فصل دوم: تاريخچة مسافرت و جهانگردي

از آن جا كه مسافرت و جهانگردي به قدمت تمدن است، تاريخ نشان مي‌دهد كه مسافرت هميشه با تجربه‌هاي خوشايندي همراه نبوده است. در اين قسمت به طور خلاصه مروري بر تكامل تاريخچه جهانگردي از عهده باستان تا دنياي امروز انجام مي‌شود و چالش‌هاي پيش روي جهانگردي در حالي كه دنيا پا به هزاره جديد مي‌گذارد، مورد بررسي مي‌گيرد.

عهد باستان

مردم تمدن‌هاي ماقبل تاريخ با انگيزه به دست آوردن غذا، دوري از خطر و نقل مكان به آب‌و‌هواي مساعد، مسافرت مي‌كردند. با افزايش مهارت و كسب فنون، نياز انسان به زندگي بدوي و خانه بدوشي كاهشي يافت و ديگر با انگيزة تجارت و معاملة كالا، مسافرت مي‌كرد. از آنجا كه امپراطوري‌هاي عهد باستان در قاره‌هاي آفريقا، آسيا و خاورميانه ايجاد شدند، زيربناي اقتصادي به وجود آمد كه باعث ايجاد جاده و راه‌هاي آبي و هم چنين وسايل نقليه‌اي براي سهولت راه شد. اولين مسافرت‌هاي رسمي دولتي از جانب حكام مناطق مختلف بود كه نمايندگان خود را به مكان‌هاي دوردست اعزام مي‌كردند تا جنگ‌هاي قبيله‌اي را اداره كنند و از شهروندان ماليات و خراج بگيرند. در دورة حكومت خانواده‌هاي سلطنتي در مصر، مسافرت با قصد تجارت و تفريح انجام مي‌گرفت، كه اين گونه مسافرت‌ها رونق زيادي يافت و در نتيجه در مسيرهاي طولاني و شهر‌ها براي پذيرايي از مسافراني كه بين قرارگاه‌هاي دولت مركزي و مناطق خارج از قلمرو مسافرت مي‌كردند، ميهمانخانه‌هايي ساخته شد. در دوره اوج اقتدار امپراطوري آسوري مفهوم مسافرت گسترش يافت و وسايل و تشكيلاتي براي مسافرت‌هاي ارتشي ايجاد شد، جاده‌سازي بسيار گسترش يافت و در نقاط مختلف علامت‌‌هاي خاصي نصب گرديد تا فواصل مشخص شوند. ايرانيان كه امپراطوري آسوري را شكست دادند، اقدام به توسعة سيستم راه‌سازي نمودند و كالسكه‌هايي ساختند كه در مسافرت و حمل‌و‌نقل به كار گرفته مي‌شوند.

 يونانيان باستان در دو مرحله، باعث پيشبرد و توسعة مسافرت و جهانگردي شدند. نخست، با گسترش ضرب سكه كه ديگر مسافران مجبور نبودند به خاطر معاوضه كالاهاي خود با كالاهاي مورد نظر، آن كالاها را به مقصد مورد نظر ببرند. دوم، با گسترش زبان يوناني در سراسر حوزه مديترانه كه باعث شد مسافران بتوانند به راحتي با يكديگر ارتباط برقرار كنند. از آن جايي كه بيشتر شهر‌ها و شهرك‌هاي يونان كنار ساحل قرار داشتند، اصولاٌ مسافرت‌ها به وسيله خطوط دريايي انجام مي‌شدند. مسافرت‌هاي دولتي رونق زيادي نداشتند، زيرا سيستم اداره شهر به گونه‌اي بود كه باعث استقلال اين امپراطوري شد. يونانيان علاقه بسياري به بازديد از شهر‌ها به ويژه آتن، داشتند؛ در ضمن آنها از مسافرت براي تماشاي جشن‌هاي مذهبي لذت مي‌بردند و مي‌كوشيدند مسابقات المپيك را كه هر چهار سال يكبار برگزار مي‌شد، ببينند.

زماني كه امپرطوري روم به اوج قدرت رسيد، طبقه اشراف‌زاده حاكم، سرگرم تفريح در دوره‌اي نسبتاٌ آرام بودند. آنها همانند يونانيان از مراسم مذهبي و ورزشي لذت مي‌بردند و بدين منظور به نقاط مربوطه مسافرت مي‌كردند. اشراف‌زادگان روم علاوه بر ديدن جاهاي ديدني از يونان نيز بازديد مي‌كردند. فردي به نام پوسانياس كه اهل يونان بود در 170 ميلادي كتاب ده‌جلدي به نام راهنماي يونان منتشر كرد تا باستاني، مجسمه‌ها، داستان‌ها، و افسانه‌هايي كه دربارة اين آثار وجود داشت، توصيف گرديد. برعكس، اهالي روم به مصر مسافرت مي‌كردند تا از مجسمة ا‌بو‌الهول و اهرام ثلاثه ديدن كنند. از آن جايي كه اسكندريه شهر بزرگ و پايتخت بود، و اشراف روم در آن جا به سر مي‌بردند، مليت‌هاي مختلفي از جمله مصري‌ها، يونانيان، يهوديان، حبشه‌اي‌ها، هندي‌ها و سوري‌ها به آن مكان روي آورده و آن جا را محل دادوستد و تفريح خود قرار دادند. آسمان مصر هميشه آفتابي بود و آب و هواي گرم و خشكي داشت؛ از اين دو، رومي‌ها مجذوب اين مكان شدند. شهروندان امپراطوري روم باستان به خريد از مكان‌هاي دور علاقه بسياري داشتند، همان‌گونه كه امروزه جهانگردان علاقه بسياري به اين كار دارند. مسئله پنهان كردن كالاهايي كه از گمرك وارد كشور مي‌شد امري عادي بود. كه اين وضع هنوز هم ادامه دارد، زيرا در آن زمان 25 درصد واردات به عنوان عوارض گمركي ضبط مي‌گرديد.

در تمدن‌هاي آسيايي هم تاريخ بلندبالايي از سياحت، تفريح و گردش وجود دارد، كه نمونه‌هاي شناخته شدة آن وجود تفريح‌گاه‌هايي در مناطق خوش آب وهواي چين و ژاپن است. اشراف چيني و ميهمانان در فصل تابستان به مناطق خوش آب و هواي سوژو، هنگ‌ژو و ساير مناطق ديدني مي‌رفتند و در ويلاها و عمارت‌هاي كلاه‌فرنگي خوش مي‌گذرانيدند.

در صورت تمایل شما می توانید مقاله صنعت مسافرت و جهانگردی را به قیمت 24900 تومان از سایت فراپروژه دانلود نمایید. اگر در هر کدام از مراحل خرید یا دانلود با سوال یا ابهامی مواجه شدید می توانید از طریق آدرس contact-us@faraproje.ir و یا ارسال پیامک به شماره: 09382333070 با ما در تماس باشید. با اطمینان از وب سایت فراپروژه خرید کنید، زیرا پشتیبانی سایت همیشه همراه شماست.