دانلود مقاله مشروعيت حكومت اسلامی از ديدگاه آيت الله خمينی

انسان همواره به آزادي مي انديشد- آزادي انديشه- و خود را مهياي شكوفا شدن مي‌كند. نور مظهر اين روشن شدن بود كه در ذهن هستي بخش عبور مي كند و نتيجة آن پديداري بود در هستي يا وجود كه از وجد و گشايش در «قوه» حاصل مي آمد. آنچه پذيراست دريافت مي كند! چرا كه فيض بي دريغ و… پیشنهاد می کنیم ادامه این مطلب مفید و ارزشمند را در مقاله مشروعيت حكومت اسلامی از ديدگاه آيت الله خمينی دنبال نمایید. این فایل شامل 55 صفحه و در قالب word ارائه شده است.

مشخصات فایل مشروعيت حكومت اسلامی از ديدگاه آيت الله خمينی

عنوان: مشروعيت حكومت اسلامی از ديدگاه آيت الله خمينی
فرمت فایل : word (قابل ویرایش)
تعداد صفحات : 55
حجم فایل : 41 کیلوبایت

بخشی از  مقاله مشروعيت حكومت اسلامی از ديدگاه آيت الله خمينی را در ادامه مشاهده خواهید نمود.

مقدمه (طرح مسئله):

در طول تاريخ اقليت شيعه ظالمانه و بي رحمانه شديداً توسط حكام وقت تحت فشار بودند و سركوب مي شده است. بنابراين انديشة تشكيل حكومت اسلامي بر مبناي فقه شيعه همواره يكي از آرزوهاي شيعيان بوده است. بعد از به قدرت رسيدن صفويه در ايران مجالي براي دخالت علما در سياست و امور حكومتي فراهم آمد كه پس از روي كار آمدن سلسلة قاجار در ايران اين عرصه گسترش يافت. با به قدرت رسيدن پهلوي اول در ايران نهاد مذهب به شدت سركوب شد و از جانب حكومت روحانيون مورد بي مهري قرار گرفتند. همين عامل بعدها باعث نفرت روحانيون و مردم از رضاشاه گرديد كه به دليل عدم حمايتي مردم از او در شهريور 1320 وي از سلطنت خلع گرديد كه متعاقب آن فضاي باز سياسي در كشور به وجود آمد. آقاي خميني كه در سال 1306 يعني اوج قدرت رضاشاه در سن 25 سالگي به مقام اجتهاد رسيد، در يك خانوادة فقير روستايي در خمين به دنيا آمد وي در كودكي پدر و مادرش را نيز از دست داد (پدرش در درگيري با يكي از خوانين محلي كشته شد) او كه شاهد تحقير دين و روحانيت از جانب پهلوي اول بود به شدت از رضاشاه و محمدرضا شاه و كلاً سلسلة پهلوي منزجر گرديد و تصميم گرفت تا ريشه هاي حيات نظام شاهنشاهي را كه به تصورش ماية ظلم و فساد و بدبختي مردم و عقب ماندگي كشور و از همه مهمتر تضعيف ديني شده بود را خشك كند. اين مسئله در زمان حيات آقاي بروجردي ميسر نبود. بعد از فوت ايشان يك خلاء بزرگي در مرجعيت پديد آمد. آقاي خميني در اين زمان فرد گمنامي بود ولي به واسطة تلاش برخي افراد نظير آقاي خلخالي به عنوان مرجع تقليد اعلم به مردم معرفي شد، همين مسئله و به خصوص مبارزات وي و دستگيري و تبعيدشان موجب مطرح شدن وي در عرصة داخلي و خارجي گرديد. اين مبارزات عبارتند از:

16 مهرماه 1341 در خصوص مخالفت با انجمنهاي ايالتي و ولايتي و تحريم رفراندوم. در 2 بهمن 1341، حادثة فيضيه، دستگيري وي در 15 خرداد 1342 و متعاقب آن قيام مردم و سركوب آن توسط شاه و بعد سخنراني در مسجد اعظم قم و نطق تند و كوبندة وي در مخالفت با كاپيتالسيون عليه حكومت پهلوي و شخص شاه و به دنبال آن 13 آبان ماه 1343 بازداشت و تبعيدش به تركيه- 12 مهر 1344 انتقال وي از تركيه به بغداد و حركت ايشان از سامراء به كربلا و بعد نجف و 23 آبان 1344 شروع درسهاي حوزه اي در نجف كه بخشي از انديشة تشكيل حكومت اسلامي در آن گنجانده شده بود. پيام ايشان در 12 ارديبهشت 1356 به مناسبت چلهم شهداي قم، 2 مهر 1357 محاصرة منزلش توسط عوامل رژيم صدام، 10 مهر 1357 تبعيدش به كويت و از آنجا به فرانسه و در نهايت 12 بهمن 1357 بازگشت وي به ايران و متعاقب آن 22 بهمن 1357 پيروزي انقلاب.

تمامي مسائل فوق و به خصوص فضاي حاكم بر دوران تبعيد باعث توليد و تبيين انديشة سياسي آقاي خميني در خصوص ضرورت تشكيل حكومت اسلامي و نظرية ولايت فقيه گرديد. نگرش جديد وي در فقه شيعه با رويكرد حكومتي و جهاني از ديگر كارهاي اوست تفكري كه منجر به احياي اسلام سياسي در تشيع گرديد كه متعاقب آن انديشه امت واحد اسلامي مطرح شد و به تبع آن نهضتهاي اسلامي ظهور كردند. البته ايده تشكيل حكومت فقها در زمان قاجار توسط ملا احمد نراقي مطرح شده بود اما آقاي خميني چهارچوب آنرا بسط داد و تفكر تشكيل حكومت اسلامي كه تا قبل از پيروزي انقلاب اسلامي در غالب تئوري بود، را توانست بر مبناي درك خود از اسلام در قالب جمهوري اسلامي در عمل اجرا كند. وي طرح نظريه ولايت فقيه را در خلال مكتوبات و سخنرانيهاي متعددي ارائه كرد. از اولين تأليفاتش كه صريحاً به حكومت ديني و نظارت روحانيون در ادارة كشور اشاره مي كند، كتاب «كشف الاسرار» است كه در سال 1321 به رشتة تحرير درآمد و پيرامون آن در اين پژوهش بحث شده است. از ديگر آثار او «الرسائل» «البيع» و «تحرير الوسيله» است كه در آنها نيز به طور متفرق و به تناسبهاي گوناگون، منصب حكومت و دخالت در مسائل سياسي و اجتماعي و اصلاح زندگي دنيوي را براي فقيه لازم مي داند و به گونه اي پراكنده به مبحث ولايت سياسي فقيه عادل پرداخته است. اما مهمترين و صريحترين اثر مكتوب وي در باب زعامت سياسي فقيه، كتاب ولايت فقيه يا حكومت اسلامي است كه بخشي از درس خارج وي در نجف بوده و به طور مبسوط و علني تري به مسئله پرداخته است و در دهه هاي پيش از انقلاب به مثابة مانيفست «مبارزان مسلمان در داخل كشور» بود.

علاوه بر آن بخشي از ديدگاهها و سخنرانيهاي او در باب حكومت اسلامي پس از پيروزي انقلاب مطرح گرديد.

و اما پرسشي كه مطرح مي شود اين است كه: ولايت مطلقة ولي فقيه چه تاثيري بر مشروعيت حكومت اسلامي از ديدگاه آقاي خميني دارد؟

اهداف تحقيق:

مهمترين هدف اين پژوهش عبارت است از بررسي چگونگي تحول انديشة سياسي شيعه كه آميختگي سرشاري با شرايط روزگار خود و تمايلات و خواستهاي گروههاي گوناگون دارد. به خصوص در عصري زندگي مي كنيم كه مباني مشروعيت حاكميت مستقر در ايران از درون اين مكتب بيرون آمده و خود را در شكل ولايت مطلقه فقيه به تاريخ اين كشور افزوده است.

اهميت تحقيق:

از آنجائيكه طراح انديشة ولايت مطلقه ولي فقيه آقاي خميني مي باشد، آشنايي با اركان و سير تطور آن در طول تاريخ شيعه مي تواند پاسخگوي بسياري از ابهامات بوده و در جهت شناخت مسائل بعدي و غناي فكريمان مؤثر باشد.

سؤال اصلي:

مشروعيت حكومت اسلامي از ديدگاه آقاي خميني چيست؟

سؤال فرعي:

چگونه ولايت مطلقة ولي فقيه مهمترين عامل مشروعيت حكومت اسلامي از ديدگاه آقاي خميني است؟

فرضية تحقيق:

ولايت مطلقة ولي فقيه مهمترين عامل مشروعيت حكومت اسلامي از ديدگاه آقاي خميني مي باشد.

متغيرها و مفاهيم عملياتي

1- ولايت مطلقه فقيه يعني چه؟ و چه تاثيري بر مشروعيت حكومت اسلامي دارد؟

2- مشروعيت حكومت اسلامي چيست؟

روش تحقيق:

روش تحقيق مبتني بر منابع كتابخانه اي بوده است.

مشكلات و موانع تحقيق:

در راستاي بررسي تفكرات آقاي خميني تأليفات فراوان، پراكنده، بي محتوا، غيرعلمي و بيشتر در جهت دفاع و توجيه انديشة سياسي ايشان مي باشد.

سازماندهي تحقيق:

تحقيق حاضر شامل يك مقدمه و سه فصل است. در مقدمه (طرح مسئله) ضمن ارائه تصويري از آنچه در اين پژوهش ارائه خواهد شد، به سؤالات اصلي و فرعي و فرضيات نيز اشاره شده است. اهداف تحقيق، اهميت تحقيق، متغيرها و مفاهيم عملياتي، روش تحقيق و در انتها سازماندهي تحقيق نيز از اجزاي ديگر آن است و مجموعاً فصل اول پژوهش را تشكيل مي دهد. در فصل دوم به تشريح تاريخچة تكوين انديشة سياسي شيعه پرداخته و آنرا به سه دوره تا ظهور آقاي خميني تقسيم نموده ايم. و نهايتاً در فصل آخر به بررسي ديدگاههاي بنيان گذار جمهوري اسلامي در خصوص حكومت اسلامي و مشروعيت آن اشاره كرده ايم. در اين فصل ابتدا اجزاي تفكر سياسي آقاي خميني را بيان كرده و بعد در خصوص هركدام از آنها توضيح مختصري داده ايم و ضمن بيان مهمترين فرازهاي نظرية ولايت فقيه، با بيان نظرية انتقادي آنرا به چالش كشانده‌ايم و در بخش پاياني به ارائة نتيجة نهايي از بحث پرداخته ايم.

فصل دوم:

تاريخچة تكوين انديشة سياسي شيعه

از بدو پيدايش تا به قدرت رسيدن آيت الله خميني

در طول تاريخ انديشه هاي گوناگوني با آشبخورهاي فكري متعدد در انديشة شيعي تاثير گذارده و آنرا پرورانده اند اگر چه هر كدام از اين انديشه ها در حوزه اي مستقل فكري به سر مي بردند اما از هم ديگر نيز مفاهيمي كسب و گزينش و در عين حال پرورش نيز مي‌دادند.

حال پرسش اين است كه سير تطور انديشه هاي سياسي شيعه چگونه بوده و از چه حوزه هاي فكري اي بهره مند شده است؟

براي پاسخ به اين سوال دوران تاريخ تشيع را به سه قسمت الف) تشيع در حال شكل گيري قبل از غيبت  ب) تشيع و آميختگي آن با نحله هاي فكري مختلف و پديداري چارچوبهاي آن  ج) دوران اتمام آميختگي و شكل گيري تشيع رسمي، بخش كرده ايم و در هر بخش سعي در روشن ساختن چگونگي آميختگي ها و سپس به نظريات سياسي كه برآمده از هر دورة فكري است پرداخته ايم از ديدگاه نظري پيش شرط ما اين است كه جريان سياسي غالب در هر دوره عبارت است از تعامل بين نحله هاي مختلف فكري آميخته در تشيع و شرايط اجتماعي و روابط قدرت مي باشد.

الف- تشيع در حال شكل گيري قبل از غيبت:

بعد از رحلت پيامبر (ص) در فضاي بحث برانگيزي كه عده اي حتي از آن به كودتا ياد كرده اند و خود عمر آنرا حادثه اي مي داند كه به خير گذشت، ابوبكر در ثقيفه با كوششهاي عمر توانست اولين خليفة مسلمين گردد. اين حادثه و نبودن امام علي بن ابيطالب (ع) و عدم گسيل به موقع سپاه اسامه، خاصه گرد آمدن گارد ضربت در مركز شهر به فرماندهي خالد (سيف الاسلام) اگرچه نه در آن زمان، اما در سالهاي بعد ريشه و خاستگاه صف بنديهاي عقيدتي و سياسي در ميان مسلمين شد.

آنچه مسلم است امام علي (ع) نيز اعتراضي به نبودن خويش در اين حادثه و انتخاب خليفه در غيبت او داشته است كه البته از هر جهت درست مي نمايد، چرا كه مهاجران به تمامي دلايلي پناه جستند كه امام علي (ع) بارز و نمونة آن بود. اما چنانكه امام علي (ع) خود در نامه اي به معاويه اشاره مي كند به دليل اينكه اعتقاد داشته اند انتخاب خليفه انصار و مهاجر است، ايشان نيز آنرا پذيرفته و گردن نهاده بود چرا كه خوشنودي خدا و مصلحت مسلمين در آن بوده است. بعد از ابوبكر حكومت به عمر رسيد كه سرزمينهاي زير سلطة اعراب فزوني يافته و جزيه و غارت توانست اوضاع كلي عربستان را تغيير دهد. باز شدن دروازه هاي بهشت جهان (ايران) با خزائن بهشتي و افسانه اي كه يادآور عظمت تمام داستانهاي قرآني بود در مخيله اعراب چونان موجي مي افتاد و آنان را مفتون و گيج مي ساخت اگرچه مسأله با عدالت مساوات طلبانه عمر بالسنبه حل مي شد اما باروي كار آمدن عثمان فزوني ثروت تمام مباحث قبيله گرايانة عربي را زنده ساخت و عثمان خويشان خود را بهره ها بخشيد و اين با وجود صحابه به چالشي جدي كشيده مي شد. زير سؤال رفتن ارزشهاي اوليه كه بيشتر بر پايه زهد ساده اي استوار بود و اصحاب صفه بازتاب و الگوي آن به شمار مي رفت واكنشهاي رجعت طلبانه اي را همراه با موعظه پديد مي آورد. اين بازگشت به دوران پيامبر (ص) و مدينه النبي به تمامي چهره حضرت علي (ع) را به عنوان نزديكترين فرد به پيامبر (ص) و تربيت شدة او با زندگي سادة محقرانه اش بيشتر مي نماياند و بارز مي ساخت. اعتراضهاي صحابه به تجمل‌گرايي، دوران وفور ناشي از غارت زمان عثمان، ريشه در اين بازگشت ها داشت. قيام عليه عثمان شرايط را دوباره به نقطة عطف و تشكيل گروه حل و عقد برگردانيد. روي برتافتن معاويه از اطاعت حضرت علي (ع) سرآغاز درگيريهايي شد كه بين خليفه و دستة ديگري از مسلمين پديد آمد. نتيجة آن در جنبة فكري پديد آمدن خوارج و در جبهة سياسي شهادت امام علي بن ابيطالب (ع) بود. آنگاه كه حكومت بدست امام حسن بن علي (ع) افتاد اكثريت مسلمانان به دليل شرايط خاص اجتماعي توان رويارويي و درگيري با معاويه را از دست داده بودند و امام حسن مجتبي (ع) به نفع معاويه كناره جهت شهادت دليرانه امام حسين (ع) سرانجام مايه اي عاطفي و عطفي تاريخي به مخالفان جور و ظلم امويه و سپس عباسي بخشيد.

شهادت حضرت علي (ع) و سپس امام حسين (ع) فضاي خاصي به كوفه بخشيد. اگرچه مي توان بخشي از جنگهاي حق و باطل عربي را به ريشه هاي قبيلگي در ميان قريش برگرداند اما تجلي صفات زيبا در هيأت هاشمي و صفات پليد در چهرة امويه در ميان اعراب بازتابي و تفسيري فراتر از دعواهاي قبيلگي به همراه داشت. از اين تاريخ به بعد نهال تشيع باليدن مي گيرد. البته عده اي بر اين نظرند كه تشيع از همان آغاز و در زمان پيامبر بوده و عده اي نيز آنرا به روزگار امام علي (ع) مربوط دانسته اند كه در كنار عناويني چون صحابه، انصار و مهاجرين به همة اعضاي قوم بيكسان اطلاق مي شد و بهمين معناي كلي در سند حكميت صفين و نيز در روزگار امام حسن (ع) بدون آنكه ويژة پيروان علي (ع) باشد بكار برده شد. و عده اي نيز آنرا بر ساخته اي بعد از دوران علي بن ابيطالب (ع) و نتيجة شهادت حسين بن علي (ع) به معني انتساب به حزب دوستداران علي (ع) و فرزندانش (ع) و دشمني با امويان دانسته اند. توابين از اولين شورشهاي شيعي در سال 61/68 عليه امويان بود. حركت هاي شيعيانه جدا از رهبري علويان كه در مدينه بود در بصره و مداين و كوفه نيز شكل پذيرفت. اما با دقت در جريانهاي شيعي دانسته مي شود كه همة حركتهاي معطوف به رهبران علوي و نظريه امامت نبوده است و حتي مي توان گفت در آن دوران بحث امامت به شكل كنوني (جانشينان مقام نبوت) تكوين و تدوين نيافته بود. جريان شيعه به چند شاخه قابل تقسيم مي باشد يكي از اين شاخه ها توسط فرزندان مستقيم امامان شيعي اداره مي شد چون همواره انديشة تشكيل حكومت اسلامي مساوي با سركوب و شكنجه و تبعيد و اعدام بوده است لذا ائمه (ع) به دنبال احراز تصدي مقام حكومت نبودند و دستة دوم به وسيلة گروههايي كه بيشتر داعيه هاي سياسي يا نارضايتيهاي خود را با بهانه قرار دادن يا به عبارتي ديگر با استفاده از مشروعيت امامان شيعي و قويترين آلترناتيو حكومت هاي حاكم دنبال مي كردند. كه از قويترين اين حركتها حركتهاي غاليانه است.

رهبران رسمي شيعه به معني كلي بعد از حسين بن علي (ع) در دوران امويه بيشتر جانب احتياط را گرفته و از درگيريهاي مستقيم پرهيز مي كردند. چنانكه محمد بن حنيفه بيشتر جانب مختار بن ابوعبيده را گرفت تا گروههاي غالي، از سوي ديگر امامان شيعي به دليل زياده رويهايي كه مدعيان دوستي علويان خاصه غاليان در مدح علي (ع) تا حد خدايي مي‌كردند از آنها دوري مي گزيدند. تا سرانجام عباسيان به كمك ابومسلم خراساني توانستند بر امويان چيرگي يافته و حكومت عباسي را بنيان گذارند. در اين جنبش عباسي ابوهاشم عبدا… بن محمدبن حنيفه حضور داشت و بر آن تأثير نهاد اگرچه به ظاهر شاخه ضد اموي به حكومت رسيده بود اما در داخل آن نيز دو دستگي پديد آمد كه ميان حاكمان جديد و فرزندان علي (ع) بود. نتيجة آن جنبش زيديه شد كه خود داعيه‌ي حكومت داشت و دلاورانه بر آن خاست و گروهي نيز گرد او آمدند و او را توان افزوده و پشت گرفتند. اما چون وقت جنگ رسيد به دليل حمايتي كه او از عمر و ابوبكر كرده و آنها را ستوده بود او را تنها رها كرده و نتيجه كار كشته شدن زيد شد به همين دليل به آنها رافضي گفتند كه بعدها نامي شد براي شيعيان خاصه اسماعيلي. اما امام محمدباقر (ع) برادر زيد بيشتر روش حسن بن علي (ع) را برگزيد و از درگيري مستقيم پرهيز كرد. اما مي توان نقطة عطف شكل گيري امامت به معناي خلافت الهي را در زمان امام جعفر بن محمد صادق (ع) ديد كه مي گفتند: خليفه بايد از جانب خدا باشد كه البته اين مقام از نظر تفكر سياسي شيعه خاص امام معصوم (ع) مي باشد. [لقب صادق را منصور به دليل درستي پيش بيني مورد حكومتي خود به ايشان داد]. از زمان امام جعفر صادق (ع) فقه شيعي زاده و شكل مي گيرد.

همزمان با حركتهايي كه فرزندان امام علي (ع) پديد مي آوردند، گروهها و جريانهاي فكري ديگري نيز در بدنة جامعه اسلامي شكل مي گرفت. از جملة آنها مي توان نفوذ و خواستهاي عنصر ايراني را مشاهده كرد ايرانيان براي مقابله با سيادت اعراب به كارهاي بزرگي دست يازيدند و اقدامات گاه شگفتي پديد آوردند. برخي از آنها اسلام را نپذيرفته و به جنگ در مقابل آن پرداختند كه نبردهاي بابك، استادسين و سنباد را مي توان در اين دسته نام برد. اينان آشكارا با تمامي داشته هاي عنصر عرب مخالفت كرده و براي خروج آنها از ايران تلاش مي كردند. برخي نيز توان رويارويي نداشته و يا نمي خواستند مستقيماً نيت خود آشكار كنند و در نهان در پي مقصود خود بودند و بعد از كسب پيرواني دعوي پيامبري و دين جديد مي كردند. اگرچه در ابتدا به مدح پيامبر و گاه امامان مي پرداختند اما سرانجام خود را بالاتر از آنها كشيده و كرامات و معجزاتي به هم مي‌بافتند و داعية خويش مي نماياندند كه از جملة آنها فضل ا… حروفي بود. گروهي ديگر از ايرانيان به گروههاي گوناگون سياسي خود را مي بستند و بيشتر درصدد تضعيف حكومتهاي جابر حاكم بودند بنابراين از حركتهاي غاليانه كه برهم زنندة اقتدار حاكمان بود، حمايت مي نمودند. گروهي نيز در پي ايجاد دستگاههاي فكري و فلسفي و كلامي بر مي آمدند تا بتوانند با برتري در خرد ورزي، برتري و شكوه را بر خود هموار سازند از جمله فرقة معتزلي.

جريان ديگري كه در اين ميان مي توان به آن اشاره كرد شاخة تصوف عارفانة ايراني بود كه به شدت و با توان بيشتري در حال شكوفايي بود. اينكه تصوف ريشة در كجا دارد محققين بسيار سخن گفته اند. اما آنچه مسلم مي نمايد ريشة آن در دل عرفان باستان ايراني است. در ايران فلسفة خاصي بنام فلسفة خسرواني جريان داشته كه مي‌تواند منبع عرفان بعد از اسلام باشد كه در جاي ديگر به آن خواهيم پرداخت.

به هر روي تمام اين حركات و جنبشها در يك نقطة حساس و تعيين كننده به هم مي رسيدند و آن نقطة مبارزه با ظلم و بيداد بود (البته در ديدگاه شيعي همة حكومتها غيرمعصوم غيرمشروع بوده مگر آنكه اذن گرفته باشند) حركات شيعيان خالص اگرچه نه در پي تشكيل حكومت اما در پي گسترش تفكر امامت محوري بود. در گذشته نيز افراد بسياري و از جمله صحابه حضرت علي (ع) را بهترين فرد براي حكومت مي دانستند و لذا آنرا حق او به شمار مي آوردند- در اينجا منظور از حق نه فقط شايسته بودن است بلكه حق الهي را نيز دربرمي گيرد. با شورشهاي معاويه و سپس شهادت حسين بن علي (ع) غصب حق افراد شايسته براي حكومت جدي تر دنبال شد خاصه كه اينان بيشتر در راستي و درستي مي كوشيدند و طرف مقابل در پي فساد و بي داد بود. فرزندان امامان (ع) نيز در نهان حكومت را حق خود مي پنداشتند. اگرچه معناي امامت در اين مرحله به صورتي كه بعدها رايج شد تكوين نيافته بود بطوري كه امام محمدباقر (ع)، زيد را به دليل پيروي از واصل بن عطا معتزلي ملامت مي كرد.

جريان خواستهاي فرزندان علي بن ابيطالب (ع) با بيشتر شدن تعداد شهداء وضعيت حادتري پيدا مي كرد. و اينان به دليل مباني مشروعيتي رايج در ميان خلفا كه حق الهي بود مانند امويان و يا حق خليفة الرسولي و قريشي بودن در نزد عباسيان، موقعيتي ممتاز داشتند و توان مبارزة بالقوه اي در آنها بود. از سوي ديگر با ضعيف شدن تدريجي آنان از لحاظ نظامي فرصت و بهانة مناسبي را فراهم مي ساخت كه گروههاي ديگر آنها را بهانه كرده و به دنبال خواستهاي خود باشند. از سوي ديگر ايرانيان نيز به شدت خواهان ضربه زدن به نهاد حكومتي حاكم بودند و برخي از شاخه هاي آنان در تشيع جمع آمدند اگرچه خواستهاي آنها مبهم بود. به مانند آل بويه به هر ترتيب امامان شيعي امكان بزرگي را در اختيار ايرانيان قرار مي داد. از سوي ديگر تصوف نيز روز به روز به تشيع نزديك مي شد. يكي از دلايل آن ورود شيعيان به دستگاه تصوف بود و ايجاد نهادهاي مشترك و ديگري تعقيب خواستهاي سياسي از سوي صوفيان و شيعيان. به هر روي همه آنها يك دشمن مشترك داشته و در بسياري جهات نيز هم جهت بودند. در اينجا لازم است به حركتهاي غاليانه نيز پرداخته شود. حركتهاي غاليانه: اينان گروهي بودند كه در پي شهادت حضرت علي (ع) و حسين بن علي (ع) جنبشهايي را عمدتاً از كوفه آغاز كردند گروهي از آنان نيز در يمن بودند و عمدتاً به امامان اعتنايي نداشتند. در شكل گيري غالگيري ايرانيان عمدتاً نفوذ بسياري داشته خاصه آنكه بيشتر قبايل كوفه به ايراني زدگي شهرت داشتند و تحت تاثير فرهنگ يمن بودند.

تذكر اين نكته نيز خالي از فايده نمي باشد كه ايرانيان مزدكي در زمان انوشيروان بيشتر به يمن گريخته بودند و از سوي ديگر يمن همواره داراي روابط بسيار نزديك سياسي و نظامي و فرهنگي با ايران پيش از اسلام بود. غاليان بيشتر از همة نظريات مهد‌يگري را مي پسنديدند و مهدياني براي خود مي ساختند كه ريشة آن به روشني معلوم نيست. در اين ميان كيسانيه (طرفداران ابومسلم) بعد از مرگ او قايل به رجعت محمد بن حنيفه شدند. بعد از آن ابوهاشم فرزند او داعية امامت كرده و به دانش نهاني به عنوان جوهر امامت تأكيد ورزيد كه هر آشكاري را نهاني و هر تني را جاني و هر تنزيلي را تأويلي و هر نمودي را حقيقتي است گويا اصل اطاعت از شخص معين به عنوان دين را او پايه گذارد كه بعدها وارد تصوف شد. بعد از ابوهاشم بيان بن سمهان عجلي ادعا كرد كه امامت يا دانش نهاني (علم دروني) از طريق تناسخ به او رسيده است و خود را مصداق بيان آية هذا بيان من الله و هدي دانست و حتي بر برخي از آموزه هاي محمد (ص) قلم كشيد و سپس خداوند را هم تصور كرد بعد از او مغيره مقام علي (ع) را هم رديف محمد (ص) كرده و انديشة تصور خدا به صورت الفباء و اعداد را آورد. بعد از او ابومنصور عجحلي هم امامت را به مرتبة خدايي بالا برد و خود را پيامبر دانست او از پيشروهاي حروفيه نيز بوده است. بعد از ابومنصور اين حركت توسط عبدالله بن معاويه به استخر مداين رسيد او استاد اسماعيل بن جعفر نيز بود ولي خود و پيروانش را خداوندان روي زمين با تمسك به آية «هوالذي في السماء اله و في الارض اله» مي دانست. اگرچه حركتهاي غاليانه با كشته شدن حسين بن ابي منصور عجلي پايان يافت اما همة برساخته هاي آنها به عنوان ذخاير فكري و ميراث تشيع باقي ماند و در روزگاران بعد مورد استفاده قرار گرفت. نقطة عطف ديگر در تاريخ شيعيان فعاليتهاي امام جعفر صادق (ع) مي باشد. او نه تنها در زمينه هاي گوناگون شاگرداني پرورش داد و به غناي تشيع پرداخت. بعد از او فرزندش امام موسي بن جعفر (ع) به امامت رسيد و بعد از او نيز امام رضا (ع). ايشان همچنين به ولايتعهدي نيز دست يافت و دختر مأمون را به عقد خود درآورد. فرزند امام رضا (ع) امام جواد (ع) بود كه در جواني رحلت كرد و منصب به امام هادي (ع) گذاشت او نيز بيشتر عمر خود را به صورت تبعيد در سامرا گذرانيد تا نوبت به امام حسن عسگري (ع) رسيد و فصل جديدي از تفكرات شيعي گشوده شد.

فهرست مطالب مقاله مشروعيت حكومت اسلامی از ديدگاه آيت الله خمينی, در ادامه قابل مشاهده می باشد.

• پيشگفتار  1
• فصل اول (كليات)   5
• طرح مسئله              6
• اهداف تحقيق           9
• اهميت تحقيق           9
• سؤال اصلي             9
• سؤالات فرعي         9
• فرضيات تحقيق       9
• متغيرها و مفاهيم عملياتي       10
• روش تحقيق            10
• مشكلات و موانع تحقيق          10
• سازماندهي تحقيق    10
• فصل دوم- تاريخچه تكوين انديشة سياسي شيعه از بدو پيدايش تا به قدرت رسيدن آقاي خميني           11
• الف- تشيع در حال شكل گيري قبل از غيبت          12
• ب- تشيع وآميختگي آن با نحله‌هاي فكري مختلف و پديداري چارچوبهاي آن       22
• ج- دوران اتمام آميختگي و شكل گيري تشيع رسمي              27
• فصل سوم- مشروعيت حكومت اسلامي از ديدگاه آقاي خميني              34
• انديشة سياسي آقاي خميني در خصوص اصل ضرورت تشكيل حكومت اسلامي 35
• مفهوم حكومت اسلامي از ديدگاه آقاي خميني         36
• ضرورت عقلي ايجاد حكومت اسلامي از ديدگاه آقاي خميني 37
• هدف از ايجاد حكومت اسلامي               37
• ويژگيهاي حكومت اسلامي     37
• شرايط زمامدار حكومت اسلامي در عصر غيبت   38
• منابع حقوق اسلامي و ضرورت (ولايت فقيه) در زمامداري حكومت اسلامي     38
• دلايل نقلي در اثبات ولي فقيه از ديدگاه آقاي خميني               38
• تشكيل حكومت اسلامي توسط فقها در عصر غيبت از ديدگاه آقاي خميني¬¬      40
• حدود و اختيارات زمامدار حكومت اسلامي (ولي فقيه) از ديدگاه آقاي خميني       41
• قلمرو حكومت ديني از ديدگاه ساير فقها و مقايسة آن با ديدگاه آقاي خميني            43
• مهمترين فرازهاي نظرية سياسي ولايت فقيه         45
• نظرية انتقادي          46
• نتيجه گيري             48
• منابع و مأخذ

در صورت تمایل شما می توانید مقاله مشروعيت حكومت اسلامی از ديدگاه آيت الله خمينی را به قیمت 20900 تومان از سایت فراپروژه دانلود نمایید. اگر در هر کدام از مراحل خرید یا دانلود با سوال یا ابهامی مواجه شدید می توانید از طریق آدرس contact-us@faraproje.ir و یا ارسال پیامک به شماره: 09382333070 با ما در تماس باشید. با اطمینان از وب سایت فراپروژه خرید کنید، زیرا پشتیبانی سایت همیشه همراه شماست.